Na een onderbreking van minstens 25 jaar, heeft Schaakclub Dordrecht de schaakbanden met zusterstad Recklinghausen afgelopen zaterdag weer aangehaald. Het werd een bijzonder gezellige dag en na afloop hielden wij ons maar vast aan de openingswoorden van onze gastheren: het ging hier niet om het winnen, het ging er om de vriendschapsbanden aan te halen.

Tien spelers van Dordrecht begaven zich, zaterdagmorgen vroeg, op weg naar Recklinghausen. De eerste poging om de uitwisseling te organiseren mislukte een paar maanden geleden. De ontvangstcommissie in Duitsland had nog wel zo zijn best gedaan. Maar, gelukkig was er begrip voor de situatie en stelden onze Duitse vrienden een alternatief voor. Een soort Massakamp tussen de leden van de verenigingen. Tien tegen tien waarbij in 10 ronden bepaald zou worden wie het sterkst zou zijn.

Wij waren met een bont gezelschap onderweg gegaan met spelers uit het eerste tot en met het vijfde en zo leek ook de Recklinghauser equipe te zijn samengesteld. Wij een FM (Mark) en ook zij een FM.

Alle spelers van het Dordtse team moesten een partijtje spelen tegen alle spelers van het Duitse team dus er stonden 10 ronden op het programma.

Na allerlei feestelijke woorden en het gebruikelijke gehannes met de indelingen kon de eerste ronde omstreeks 12:00 uur van start. Meteen de twee FM's tegen elkaar en dat werd een overwinning voor Mark en ook de eerste ronde ging met 6-4 naar het Dordtse team. Dat gaat niet goed, moeten de Duitsers gedacht hebben, want meteen ging de indeling van de tweede ronde gepaard met een aantal zeer verrassende en ook verwarrende paringen. Zo moest Adri opeens op twee borden tegelijk spelen en had Gerben opeens geen partij. Oh..nee, dat was natuurlijk niet de bedoeling. Even opnieuw, en u begrijpt dat onze concentratie hierna natuurlijk naar de vaantjes was.
 Gevolg: tweede ronde werd met 6-4 verloren. Derde ronde waren kennelijk beide teams de weg kwijt want daar werd het gelijk: 5-5. Nu waren de meeste spelers van Dordrecht die morgen al vroeg uit de veren en hadden het ontbijt al lang achter de kiezen. Honger begon zich aan te dienen en onze gastheren hadden helaas niet op een lunch gerekend. Boze tongen beweerden al dat we werden uitgehongerd en kennelijk met het gewenste resultaat. De vierde ronde werd een 8.5-1.5 nederlaag voor de Dordtenaren. Alleen Mark won en Victor van Blommenstijn wist een remise weg te slepen tegen de enige vrouw in het Duitse gezelschap: Renata Spyra. Hierna kregen we dan toch onze lunch. Een bijzondere lunch weliswaar, want het waren allemaal heerlijke gebakjes.

Aldus gesterkt persten wij er in de vijfde ronde een 5.5-4.5 overwinning uit, maar het gat was natuurlijk geslagen. En om dat nog eens extra te onderstrepen werd de zesde ronde een 7-3 nederlaag.

Met nog vier ronden te gaan en een voorsprong van 10 bordpunten leken onze tegenstanders het wat rustiger aan te doen. Ze wonnen nog wel drie keer en lieten nog een keertje toe dat wij 1 punt terug pakten in de ijzersterke 9e ronde.

De eindstand was, en ik durf het bijna niet te vermelden: 56.5 tegen 43.5. Maar, ja, omdat het toch alleen maar om het aanhalen van de vriendschapsbanden ging kregen wij toch de bokaal mee naar huis.

Namens Schaakclub Dordrecht bedankten Ben Sitton en Ton Slagboom onze gastheren en wisselden ze nog wat kleine cadeautjes uit. Daarnaast werd ook de hoop uitgesproken om niet weer 25 jaar te wachten voordat een vervolg op deze leuke dag zal worden georganiseerd. Zoals dat hoort zullen wij dan de gastheren spelen.

Na deze, qua schaken, dramatisch verlopen middag werd gezamenlijk een heerlijk diner soldaat gemaakt van...jawel: een schnitzel met frietjes.

Hierna vertrok een kleine delegatie terug naar Nederland. De die-hards waren zo verstandig geweest een hotelletje te boeken en er wordt beweerd dat Ben, Ton, Arie, Thijs, Victor en Otto het nachtleven van Recklinghausen hebben beheerst.

Dan nog even de statistieken:

Eindstand dus 56.5-43.5

Topscorer: Mark met 10 uit 10

Scores van alle deelnemers:

Zoals u uit deze cijfers zult kunnen opmaken: aan de scores zullen maar weinig Dordtenaren een prettig gevoel ontlenen. Maar de sfeer was prima. Kortom een hele gezellige nachtmerrie.