Verslag Otto van Haren: Gisteravond mocht het 4^e aantreden tegen Pascal 2, op papier een concurrent voor de hogere plaatsen in deze bescheiden klasse.

Dat Dordrecht 4 ook wat van plan is dit seizoen is overduidelijk. De homogeniteit van dit team is heel bijzonder qua Elo getalletjes. De borden 1 tot en met 7 schelen niet zoveel, iedereen kan overal ingezet worden. De ervaring van al die krasse knarren bij elkaar opgeteld is ronduit angstaanjagend.  Daarnaast is er voor het team de enig juiste aanvulling met een alleen maar beter wordende, nog jeugdige Daan de Winter. Wat wil je als teamcaptain nog meer ?

Toch was het zeker geen appeltje/eitje daar in het Denksportcentrum in Papendrecht. Ook Pascal 2 bezit de nodige ervaring en qua gemiddelde Elo scheelde het dan ook niet zoveel. Zij hadden de 1^e RSB ronde met 6,5 tegen 1,5 gewonnen, wij met 6-2. Na een alleraardigste ontvangst op een mooie locatie begonnen de Drechtstedelingen aan hun opdracht.

Iets voor 22 uur was Arend aan bord 1 als eerste klaar met een best wel zwaar bevochten remise. Na aanvankelijk lekker aanvallend te hebben gestaan, moest door de witspeler na een afwikkeling waarbij een pion verloren was gegaan, de remise veilig gesteld worden. Arend besefte dit op tijd en het punt werd dan ook  terecht gedeeld.

Aan bord twee had Hans een op het oog best saaie partij. Spelend tegen de ons goed bekende Peter Schot en na veel afruilen van stukken en pionnen, resteerde er een eindspel met beiden een toren en drie pionnen. Hier kon eigenlijk alleen degene die het zou willen forceren verliezen. Dus na keurig overleg van Hans met de teamcaptain remise overeengekomen en een 1-1 stand.

Teus aan bord 4 had in de opening niet zo’n gelukkig plan gekozen en kwam al vrij snel in zware problemen. Rustig en secuur spel van zijn kant leidde tot een eindspel waar ook voor beiden niet veel muziek meer in zat: 1,5-1,5 derhalve.

Vlak hierna ging het helaas mis op de borden 5 en 6 van de meest ervaren teamleden Ton en Dick. Beiden moesten na winst in de vorige externe ronde, nu een verlies incasseren. Dick stond al wat langer minder naar eigen zeggen, Ton werd  vermoord  via de 2^e rij met 2 torens en een dame. Hij rekte de partij nog lang met een hele toren minder maar met 3 best gevaarlijke pionnen aan zijn kant, het verlies was echter onvermijdelijk.

Tja, toen stond het 3,5 tegen 1,5 voor Pascal en kreeg Otto een remiseaanbod in een gelijkwaardige, maar zeer spannende stelling. Dit aanbod werd even ‘bewaard’ en een rondgang langs de nog lopende confrontaties stemde op dat moment helaas niet zo vrolijk. Daan stond duidelijk minder aan bord 8, volgens Daan zelf achteraf helemaal verloren zelfs. Anton aan bord 7 stond de hele avond al lekker comfortabel maar was dat nou een gewonnen stelling ? Het aanbod van de zeer vriendelijke tegenstander aan bord 3, Arie Speksnijder, werd dus enigszins beschaamd afgeslagen. Er moest in de collectieve beleving namelijk gewonnen worden, of het verlies moest beperkt blijven tot een kleine nederlaag.

Enige tijd hierna kwam via Teus de heugelijke mededeling dat zowel Daan als Anton hun partijen hadden gewonnen en de stand dus vrij onverwacht 3,5 tegen 3,5 was geworden. De tegenstander van Daan had een heel stuk verspeeld en opgegeven, uiteindelijk speelde Anton een partij uit één stuk maar zagen wij dat niet goed. Hierna was een remise op bord 3 dus genoeg voor een gelijkspel, maar daar was de stelling inmiddels niet meer naar. Na aanvankelijk slordig kwaliteitsverlies, won Otto in tijdnood van de sympathieke Arie eerst die kwaliteit terug en vervolgens ging het van kwaad tot erger met de zwarte stelling. Kortom, een zwaar bevochten overwinning, maar wel eentje die wel eens tot een kampioenschap zou kunnen leiden. Wat een formidabel team is dit ook. Er wordt belangstellend bij elkaar gekeken en men houdt iedereen goed op de hoogte van de stand en het verwachtingspatroon.  Na 3 x winst en 3x remise dus op naar de 3^e overwinning op 3 december ronde 3 tegen Barendrecht 3, best wel een hoop drietjes.