Verslaggever: Rik de Wilde

Zaterdag 4 november mocht het eerste van Dordrecht richting Zeeuws-Vlaanderen voor de wedstrijd
tegen S. Landau 1. We zijn dit jaar bij maar liefst 5 teams ingedeeld die uit Zeeland komen, en gelukkig is
dit de enige wedstrijd die wij niet thuis spelen. Nu was de reis richting Axel ook niet een reis waar we
allemaal naar uitkeken, aangezien het toch echt noodzakelijk is om via België daar te geraken. En ook de
locatie zelf was vrij troosteloos: een koude basisschool waar in de aula 8 borden klaarstonden (welke
schaakvereniging doet dat nu?! Wij toch zeker niet vroeger?). Gelukkig kregen we snel koffie en thee
aangeboden, en daarna kon de wedstrijd beginnen.

Na twee zware tegenstanders in ronde 1 was bij deze ronde wel de verwachting dat we moesten winnen,
ook omdat onze tegenstander nog puntloos was. Daarom verwachtten wij een tactische opstelling van de
gastheer en werd hier op geanticipeerd. Van deze tactische opstelling bij Landau was echter geen sprake,
maar dat de gekozen opstelling aan onze kant heel goed uitpakte, mag duidelijk zijn!
Als eerste was op bord 3 Mark klaar:
Met wit kreeg ik een gambiet op het bord - het "Nakhmanson" gambiet schijnbaar - waar mijn stukoffer
op zet 6 geaccepteerd werd. Zwart speelde het kritieke (en goede!) 8...Kf6!, maar miste daarna het juiste
vervolg. Het ging daarna hard, ik moest even secuur zijn met 13. Lf4!, maar daarna kon zwart opgeven. Dit
deed hij dan ook na 2 uur schaken en 15 zetten in totaal.
En de volgende overwinning liet niet lang op zich wachten. Lennard was ook ruim voor de tijdsconrole
klaar:
Ik speelde een partij waarin lang alle stukken op het bord bleven. Toen uiteindelijk een opening in de
stelling werd gemaakt, kon ik stiekem een pionnetje meepikken. Toen mijn tegenstander vervolgens voor
de verkeerde voortzetting koos, dacht hij de pion terug te winnen. Dit kostte hem na een geforceerde
combinatie uiteindelijk een toren en de partij.
Daarna was ik zelf aan bord 4 klaar:
Na de opening met 1.b3 (of zoals Mark zou zeggen, een mouse-slip 1.b4) kwam er een interessante stelling
op het bord waarbij wit het op een bepaald moment niet aandurfde om een pion te winnen waar zwart
onduidelijke compensatie zou krijgen. Daarentegen besloot wit met e4 de stelling te openen, hiermee
werden echter ook lijnen rondom de (niet-gerokeerde) koning geopend. En toen wit een paar zetten later
dameruil aanbood, kon ik mijn ongedekte dame laten staan en met een onverwachte paardzet mat
dreigen. Om dit te voorkomen moest wit materiaal inleveren en was de partij gespeeld, ondanks dat wit
nog lang doorspeelde.
Ook Marcel stond al enige tijd goed:
Het begon met 1.e4-c6 2.d4-d5 3. Pc3-dxe 4.Pxe-Pf6 5.Pxf6 .... een variant die ik nog niet zo lang speel.
Een paar zetten later speelde ik Pa6 - Lxa6 bxa6 2 dubbelpionnen voor het loperpaar. Althans, dat zou de
bedoeling moeten zijn want even later moest ik de zwarte loper tegen een gevaarlijk paard ruilen.
Desondanks hield ik een sterke witte loper over en ontwikkelde wit niet nauwkeurig. Wit speelde ergens
g3? waardoor wit met verzwakte witte velden rondom de koning kwam.
Marcel kon daarna rustig zijn toren dirigeren naar de f-lijn om mee te helpen in de koningsaanval. Wit
kwam niet meer onder de druk uit en verloor.
Zo stond het halverwege 4-0, en de punten bleven binnenkomen. Eerst was Jacques aan de beurt. Met
zwart kwam hij degelijk uit de opening, en in een gelijke stelling met alle zware stukken nog op het bord,
dacht Jacques een klein grapje in te bouwen door een paard aan te vallen dat door een gepende pion
gedekt werd. De tegenstander miste dit grapje, en Jacques nam dit cadeautje natuurlijk graag aan. Hierna
speelde hij rustig en gedeciceerd (zoals wij Jacques helemaal niet kennen) de partij uit.
Ook Ben mocht een punt mee naar Dordrecht nemen. In een ogenschijnlijke rustige stelling kon Ben
ergens in het middenspel een pion oppikken van zijn tegenstander. En met het loperpaar nog op het bord,

bracht Ben zijn tegenstander in zoveel problemen dat hij nog een pion won. Vervolgens speelde Ben de
partij rustig uit en hiermee werd het volgende punt bijgechreven.
Na de tijdscontrole stond het dus al liefst 6-0. De spelers die al enige tijd klaar waren met hun partij,
hadden een mooie kleine kamer ontdekt waarin wel een verwarming aanwezig was om toch te kunnen
opwarmen. De vooruitzichten voor de laatste twee partijen zagen er niet rooskleurig uit. Roland was met
een pion minder een dubbeltoren eindspel ingegaan, en Freek had een erg lastig eindspel met elk een
paard en een heleboel pionnen. Ze rechtten echter allebei de rug, en hoe!
Freek had met zwart de afruilvariant van Frans op het bord, waarbij wit een voorzichtige opstelling koos.
Freek probeerde dynamiek aan te brengen in de stelling, waardoor ook wit wat kansjes kreeg en daar
gebruik van maakte door de pionnen op de damevleugel aan te vallen. Uiteindelijk restteerde het
paardeneindspel, met allebei evenveel pionnen, maar waarbij wit de enige leek die aanspraak mocht
maken op de overwinning. Ergens in dit eindspel maakte wit echter een fout, waardoor Freek het initiatief
kon overnemen en zelfs een pion voorkwam. Of het ergens ook winnend is geweest, was voor de
toeschouwers niet duidelijk. Uiteindelijk bleef er te weinig materiaal over voor Freek om voor de
overwinning te gaan, en eindige de partij in remise.
Roland was traditioneel als laatste klaar:
Met wit op bord 1 werden in de opening een hoop stukken geruild, waarna we een vrij rustig middenspel
tegemoet gingen. Daarin wikkelde ik onhandig af naar een dubbel toreneindspel met een pion minder. In
de tijdnoodfase blundert mijn tegenstander gelukkig, waardoor ik via een vrijpion het materiaal gelijk kan
maken naar een theoretisch remise eindspel.
Na nog een tijd strijden en proberen lukte het Roland zelfs om nog een extra pion te winnen. Ook hier was
het niet duidelijk of dit nu een gewonnen of remise stelling was. Roland bleef echter doorgaan met zwart
voor lastige keuzes stellen, net zolang tot een van zijn pionnen een vrije doortocht had naar de overkwam.
Zo kon Roland als laatste winnen en de eindstand van 7.5-0.5 op het bord te zetten!
En met deze wedstijd op zak, was de terugreis richting Dordrecht met een stuk beter humeur dan de
heenweg. Op naar de volgende wedstrijd, waarvoor het tweede team van Sas van Gent naar het mooie
Dordt mag komen.