Een middagje Bussum, wie ziet daar niet naar uit? Nou, de leden van het eerste team van Schaakclub Dordrecht misschien? De vijfde ronde werd afgelopen zaterdag 17 december gespeeld. Als teamleider is het niet erg prettig als je wederom een beroep moet doen op 3 invallers. Rik, Joop en Marcel moesten worden vervangen. Het werd een hele zoektocht maar ik vond waardige vervangers in Jan WIllem van Victor van Blommestein. Om dan toch het punt niet helemaal cadeau te doen heb ik mezelf ook maar opgesteld.

We verwachtten een zware middag en dat is het ook geworden. Ik heb zelf de hele partij aan mijn bord vastgeklonken gezeten (afgezien van de sanitaire stop en het halen van een drankje). Dat betekent dat ik slechts heel beperkt heb kunnen zien hoe het iedereen vergaan is. Als eerste was Lennard klaar. Hij scoorde een remise in een heel rustige partij die al snel verzandde in een volstrekt symetrische stelling met K+3pi+L+P.
Daarna duurde het een flinke tijd voordat ik het bericht kreeg dat Piet inmiddels had verloren. Zelf speelde ik op bord 7 en bouwde heel zorgvuldig aan een heel mooie stelling (+6(!) voor mij op zet 20). Het kostte wel veel tijd, maar ook mijn tegenstander had veel tijd gebruikt. We hadden allebei op dit moment nog 15 minuten voor ongeveer 20 zetten om de eerste tijdcontrole te halen. Op het achtste bord zat Victor van Blommestein die voor de eerste 17 zetten slechts 5 minuten van zijn klok had gebruikt. Wat overbleef was een stelling die materieel gelijk was, maar waar Victor wel een zwakke pion had.
Van Mark hoorde ik dat hij niet tevreden was over hoe de partij verliep. Hij zag wat wendingen over het hoofd en prees zich gelukkig dat hij geen materiaal achter stond in een stelling met beperkt materieel. Jan WIllem op bord 6 speelde tegen IM Frans Borm, een grote naam uit het roemruchte verleden van de club die nog altijd zo'n 2100 heeft. In het begin van de partij liet Jan Willem mij weten toch wel heel veel respect voor hem te hebben. Dat is natuurlijk terecht, maar voor een enkele partij ook een handicap. Ik heb het verloop van de partij niet gezien, dus ik weet niet of het van invloed was op het spel van Jan WIllem. Hij haalde wel een nul op. Tot mijn grote schande weet ik, behalve de slotstelling, helemaal niets van de partijen van Roland (bord 2) en Jacques (bord 4). Mijn excuses daarvoor heren.

Zelf aarzelde ik op een cruciaal moment en een zet later blunderde ik een volle loper weg. Lang heb ik nog, in een verloren stelling, geprobeerd het moeilijk voor mijn tegenstander te maken en er waren momenten waarop hij alsnog de fout in had kunnen gaan. Ik ruilde pionen en de toren waarna een randpion met een loper (van de verkeerde kleur) en een paard, tegen mijn enkele loper overbleef. Als ik die loper tegen dat paard kon afruilen.... Dat lukte niet. Dan nog maar even proberen of ik de loper tegen zijn laatste pion kon geven en kijken of hij wist hoe matzetten met loper en paard ging. Achteraf gaf hij aan al heel erg lang gehoopt te hebben op een partij waarin hij het kon bewijzen. Dat hij nu juist mijn partij uitzocht is jammer voor mij. Na meer dan 100 zetten moest ik berusten in mat. Dit is nu al de tweede partij waarin ik een zeeeer riante voorsprong tegen een sterke speler uit handen heb gegeven. Frustrerend voor het team en voor mij maar het elo verschil komt toch steeds weer hinderlijk naar boven.

De grote hoeveelheid tijd die Viktor nog over had werd gebruikt om zijn stelling te verdedigen. Hij deed dat op creatieve wijze, maar zijn tegenstander bouwde stukje bij beetje het overwicht uit. Totdat de pion viel en even later een tweede pion. Misschien als gevolg van de inspiratie, opgedaan een paar dagen eerder, waar Victor in ernstig verloren stelling toch nog iemand de overwinning ontnam, speelde Victor door. Maar het was en het bleef verloren.
De enige winstpartij kwam op naam van Mark die, met het beperkte materieel, toch een pion won en die feilloos naar de overkant van het bord dirigeerde.
Het enige dat ik weet van Jacques is dat het remise was geworden en bij de laatste partij speelde Roland met K+T tegen K+T+L. Nadat ik enkele zetten hiervan had gezien werd ook hier tot remise besloten.

Wij staan nu stevig in de degradatie zone. We hebben al wel veel toppers uit de competitie gehad, maar ook Plan B moet nu overboord en wordt het tijd voor PLAN C. En uitgangspunten voor plan C zijn:
1. dat we vanaf nu geen invallers meer nodig hebben en dat we
2. op zoek moeten naar een enorme hoeveelheid geluk!

Maar om met Captain Steven Hiller (de held uit Independance Day) te spreken: It ain't over till the fat lady sings.

Detail uitslagen: