Wedstrijdleider Anton had een rustige middag want alle spelers en bezoekers, waarvan voor de verandering, meer Rijswijkers kwamen supporteren dan Dordtenaren, gedroegen zich voorbeeldig.

De eerste uitslag die viel kwam niet geheel onverwacht, gezien het verloop van de opening. Ben moest al vrij vroeg in de middag opgeven. De aanval was gewoonweg veel te sterk. (0-1)

Op de volgende uitslag was het wel even wachten. Mark had een overweldigende stelling met verschrikkelijke dreigingen. Toch bleef zijn tegenstander nog wel geloven in een wondertje en hij bleef nog mogelijkheden creeeren voor Mark om fouten te maken. Maar nadat Mark zijn f-, g- en h- pion op de 6e rij had geposteerd (voor alle duidelijkheid, hij had wit) en de zwarte koning nog maar 2 pionnetjes en een loper ervoor had staan was het snel afgelopen (1-1). Met deze overwinning staat Mark op 6 uit 6 in deze klasse.

Niet veel later moest ook Jan Willem opgeven. Zijn tegenstander had hem helemaal vastgepind op dat zwakke punt rond b7 en wist, met heel precies spel Jan Willem af te houden van wat voor tegenspel dan ook. Het was ook voor Jan Willem een frustrerende middag. (1-2)

De partij op het bord van Lennard leek nog het meest op een potje armpje drukken. En dan tussen twee spelers waarvan duidelijk een krachtsverschil is te zien, maar niet zodanig dat het meteen afgelopen is. In het middenspel begon de arm van de tegenstander al een klein beetje te hellen. Hij hoopte dat Lennard niet zag dat hij het al wel een beetje moeilijk had en stelde remise voor. Lennard wees dat af, onder dank zeggen voor het vriendelijke aanbod. Hij ging een pionnetje oppeuzelen en bleef de stelling versterken. En toen ging het opeens, zoals bij het armpje drukken, heel hard. Drie krachtzetten en ondekbaar mat was niet meer te voorkomen. (2-2). Ook Lennard heeft met deze overwinning de zeer respectabele score van 5 uit 6!

Bij Jacques is het altijd spannend. Het maakt niet uit welke opening, hij gaat altijd voor de aanval. Dit keer trof hij een tegenstander die ook niet vies van een potje aanvallen was. Vanuit de Tarrasch variant uit het Frans begluurden beide legers elkaar van een afstand met lopers gericht op de koningstellingen, dames erachter en paarden in wat dichter bij de linies om meteen toe te slaan. Zwart (Jacques speelde met wit) had echter ook nog een open f-lijn en de zwarte toren stond al steeds begerig te loeren naar het witte paard op f3. En dit paard dekte nou net het veld h2. De zwarte dame kwam dichterbij, een paard en jahoor, het torenoffer op f3. Het leek erop alsof de witte koning uit de vuurlinie kon blijven, maar zwart zette de koningsaanval energiek door en na een barrage van paardschaakjes, waarbij zwart steeds wat materiaal terugwon was de rek er uit. (2-3). Jacques feliciteerde zijn tegenstander sportief door hem te complimenteren voor de fraai uitgevoerde mataanval.

Bij Roland was er al snel een toren-eindspel op het bord gekomen. Meestal zijn de partijen van Roland verschrikkelijk wild en tactisch. Zaterdag liet hij zien ook een heel verfijnd gevoel te hebben voor het eindspel. Met hele rustige subtiele zetjes verbeterde hij zijn stelling en heel langzaamaan coachte hij zijn a-pion richting promotie veld. In een toreneindspel met beide K+T+2pionnen offerde hij nog een pion om de de a-pion nog dichterbij het promotie veld te leiden. Even leek het er op dat het Roland was gelukt om de promotie af te schermen van de vijandelijke toren. Maar dat was maar schijn want steeds had de witte toren een schaakje. De tegenstander dacht dat het daarmee wel uit was, maar met remise hadden we niet genoeg dus speelde Roland door. Wit moest de toren offeren op A1 maar had nog een koning met 2 verbonden vrijpionnen op de f-en g-lijn. Nerveus geschuif leerde dat nu Roland zijn toren moest geven voor promotie op g8, maar dat de zwarte koning precies op tijd was voor het verorderen van de laatste pion. Kortom remise (3-4). Snelle analyse achteraf met behulp van een computer bleek dat de strategie van Roland wel degelijk tot winst had kunnen leiden. Terwijl ik aan zijn bord stond deed hij een zet waarvan ook ik dacht dat dat de sterkste zet was maar de andere zet was, bleek 20 zetten later, winnend geweest. Hij had daar de keuze uit 2 zetten. Jan Hein Donner verbood het het publiek al om zetten voor hem te bedenken. Hij dacht dat die toch slechter waren dan de zetten die hijzelf bedacht en hij was bang dat die slechte zetten van het publiek door telepathie de geest van de speler zouden beinvloeden. Sorry Roland....

Zoals eerder gemeld was Xander na de opening tot wat passiviteit gedwongen. Handig draaide hij de rollen om. Hij loste de zwakke b-pion keurig op en zadelde zijn tegenstander op met een geisoleerde b-pion. Ondertussen gingen er wel steeds meer stukken van het bord en een half uurtje voor de eerst tijdcontrole was de materiele stand precies gelijk in een dubbel toreneindspel met elk 5 pionnen en Xander een loper en de tegenstander een paard. Bij de tijdcontrole had Xander de geisoleerde b-pion veroverd en een enkele toren afgeruild. Het overgebleven eindspel was wel heel moeilijk te winnen maar als er iemand winstkansen had dan was het toch Xander. De pluspion kon doorstoten tot de zevende rijmaar werd keurig opgevangen en uiteindelijk veroverd en daarmee waren alle winstkansen verdampt. Resultaat remise en een 3.5-4.5 nederlaag