In de derde wedstrijd bleek ons eerste team (RSB) een maat te groot voor Charlois Europoort. Werd vorig jaar in Rotterdam nog verloren, afgelopen dinsdag 12 november wonnen we met 6,5 tegen 1,5 van De Oude Dame. Ondanks de - inmiddels helaas standaard geworden - herrie in de speelruimte werden een paar minuten over achten de klokken aangezet. Wij konden voltallig aantreden, zodat ondergetekende voor een eerste - en hopelijk ook laatste - keer als non-playing captain fungeerde. Charlois had een behoorlijk sterk team op de been weten te brengen, zij het dat vorig jaar meer uit de kast was gehaald.

Na een goed uur spelen stond het reeds 1-0. De tegenstander van Victor Koppelaar aan bord 6 was niet op komen dagen. Altijd vervelend, maar een punt is een punt.
Daarna bleef het lang stil (... qua uitslagen dan ...) - de stellingen waren niet overal even duidelijk. Lennard den Boer, aan bord 1 tegen Gijsbert Kamerman stond lange tijd gedrukt, dan zeg ik het netjes. Ik bedoel eigenlijk dat hij met te weinig ruimte tegen zijn eigen stukken stond aan te kijken zonder in mijn ogen veel perspectief. Volgens Lennard viel dat wel mee, maar ja, daarom zat hij ook aan bord 1. Aan bord 2 had Mark Timmermans het tegen Michel de Wit gepresteerd om - met de witte stukken - in no-time - een stelling te krijgen met nog slechts een toren, loper en 5 pionnen aan beide zijden. Zijn tegenstander had blijkbaar een goede opening gekozen, ik zou tekenen voor zo'n stelling tegen Mark. Michel had dan wel een dubbelpion op de damevleugel moeten toestaan, maar toch.
Aan bord 3 speelde Rik de Wilde een moeilijke partij tegen Julian van Overdam, de topspeler van Charlois. Rik stond moeizaam en wist later in het middenspel een - aangeboden? - kwaliteit te winnen. Dat Julian daarmee een nog gevaarlijkere aanvalsstelling kreeg moest dan wel op de koop worden toenomen. Mij zou die stelling, zelfs na die kwaliteitswinst in ieder geval niet zo bevallen.
Iwahn Apon speelde aan bord 4 tegen Eduard Smits en leek lange tijd wel het beste van het spel te hebben. Piet Pluijmert - tegen Hans Uitenbroek aan bord 5 - stond al snel gedrukt en stond minder. Roland van Keeken speelde tegen Viktor van de Wetering, stond wel ietsje beter, maar dat was geheel in lijn met zijn tijdverbruik. Dus of dat voldoende zou zijn met nog enkele minuten op de klok? Het 8e bord was voor Jacques Hennekes, die zijn tegenstander Albert Kamman pas na zo'n - ik meen - 25 minuten zag verschijnen. En als je dan ook de druk op de stellling weet te houden en af en toe een pion in de aanbieding doet die niet goed genomen kan worden, dan heet dat: tijdnood bij de tegenstander. Tegen een uur of elf viel hier ook de eerste echte uitslag op te tekenen: in een stelling met ongelijke lopers, wist Jacques op de open g-lijn - waar de koning van Albert zich 'toevallig' bevond -  binnen te komen en maakte de partij in enkele zetten gedecideerd af. Even daarna wist ook Roland ondanks de niet aflatende tijdnood zijn stelling te verzilveren. Met twee randpionnen die niet meer te stoppen waren kon de 3-0 worden opgetekend.Inmiddels was de tegenstander van Lennard wat al te enthousiast op zoek gegaan naar het verzilveren van zijn voordeel : zijn toren op de 6e rij kwam niet meer weg en de kwaliteit was binnen. Stelling was het nog steeds niet helemaal, maar gaandeweg nam Lennard de regie over en kon het punt worden bijgeschreven. Mark was intussen met zijn koning aan de wandel gegaan en was daarmee aanbeland tussen twee pionnen die daar sinds aanvang van de wedstrijd al hadden gestaan. In combinatie met een juiste torenstand voldoende om - zelfs met het weinige materiaal na aanvang - de partij naar zich toe te trekken. Inmiddels dus al 5-0 en het was nog niet op. Piet had iets in de stelling kunnen breien, waardoor hij met een Pf2-schaak in combinatie met Ph3 een dodelijke diagonaal kreeg naar h1, en laat dat nu ook de plaats zijn waar de koning van zijn tegenstander wel móest gaan staan.... Dat leverde een stuk op en uiteindelijk de partij. Zelfs dit zesde punt (!) had nog een goed vervolg kunnen krijgen, ware het niet dat Iwahn zich door een onwillig paard aan eigen zijde in het nadeel zag. Anders gezegd: het paard was steeds de gebeten hond en kwam niet op lekkere velden. Dat kostte uiteindelijk een stuk - en daarmee de partij. Kort daarna tekenden Rik en Julian de vrede. Rik had de moeizame stelling overleefd en had zijn kwalliteit behouden. Maar met 1 pion aan beide zijden bleek dat niet genoeg.Al met al dus een klinkende 6,5-1,5 overwinning op een team dat ook voor het kampioenschap gaat/ ging in deze klasse!Hieronder nog de volledige uitslag.                                                                verslag teamcaptain Cor Oliemans

   Dordrecht 1             2066 - Charlois Europoort 1    2056 6½ - 1½
1. Lennard den Boer        2126 - Gijsbert Kamerman       2021 1  - 0
2. Mark Timmermans         2375 - Michel de Wit           2185 1  - 0
3. Rik de Wilde            2169 - Julian van Overdam      2410 ½  - ½
4. Iwahn Apon              1948 - Eduard Smits            1891 0  - 1
5. Piet Pluymert           1942 - Hans Uitenbroek         2068 1  - 0
6. Victor Koppelaar        1886 - NO                           1  - 0  Regl.
7. Roland van Keeken       2018 - Viktor van de Wetering  1884 1  - 0
8. Jacques Hennekes        2067 - Albert Kamman           1936 1  - 0