Maandagavond 30 september moest Dordrecht 4 om dit ongetwijfeld weer niet gemakkelijke seizoen te overleven , het liefst maar meteen winnen van Erasmus 3. Bij binnenkomst, net als vorig seizoen tegen het 4^e van Erasmus, een uiterst hartelijke ontvangst van onze oud voorzitter Anton van Bokhoven en de, bij velen van ons ook bekende extern wedstrijdleider Paul Wilhelm. U heeft allen hun welgemeende groeten. Fijne locatie overigens, op het parkeren na dan, en bijna de gehele avond een respectvolle stilte. Niet overdreven maar toch beschaafd en elegant. Zouden wij ook eens kunnen proberen…..?

De nieuwe teamleider van Dordrecht 4 en tevens de verslaglegger van dit verhaal, had van tevoren alle manschappen bijna maniakaal op scherp gezet. Mails met ingewikkelde Excel files die sommigen niet konden of wilden openen, telefoontjes en zelfs een gloednieuw aangelegde groepsapp. Alle moeite werd gedaan om allen toch vooral van het belang van deze wedstrijd doordrongen te laten raken. Minimale, geen/of lauwe reacties waren het gevolg, maar naar maandagavond bleek had men in alle (te veel gestalkte ?) stilte, toch heel goed begrepen dat verliezen hier geen optie was.

Dat alleen de bedenker van dit alles later van de laagste Elo-houder zou verliezen wist toen nog niemand. Goedbeschouwd verloor er behalve die stalker inderdaad niemand, maar dat had best gekund !!

Veel partijen stonden de eerste paar uren best gelijk, behalve bord 8, dat leek vanaf het begin echt nergens naar. Tegenstander Jeroen Landsheer verdient alle lof, vanaf het begin passief en lelijk spel goed aangepakt. Als laatste en enige Erasmusser het volle punt incasseren na te langdurig, en bovendien wat wanhopig tegenspel van de zwartspeler.

Nou ja, het verliep eigenlijk boven verwachting voor het team in de uitslagen. Dick Groot had op bord 7 op een prima manier de kwaliteit verdiend, in het daarop volgende eindspel had zijn tegenstander echter door de wel erg sterke loper steeds voldoende tegenspel : 0.5-0,5.

Hierna kwamen snel de winstpartijen van bord 6 en 5 binnen, Ton (6) en Erwin (5) waren de mannen die ons met 2,5 tegen 0,5 stevig op de kaart hebben gezet. Daarna remises van Wim aan 1, daar zat misschien meer in vond Wim zelf ook, Martijn aan 2 en Gerben aan 3, en de 4 punten waren in elk geval binnen. Arend had aan bord 4 volgens eigen zeggen een partij met de nodige fouten over en weer. Arend gaf in totaal gewonnen stand onderweg een toren weg, maar zijn tegenstander maakte toch echt de laatste fout door ook een volle toren aan te bieden in het eindspel. Remise was wat Arend wilde, en het team had geholpen aan de winst, maar zo winnen was uiteraard ook een optie. Mooi om te zien was dat de voorzitter van onze club ook heel zakelijk kan aangeven dat een duidelijk losgelaten toren op veld a1 niet per sé teruggezet mag worden vanwege de nu nog altijd vriendschappelijke betrekkingen tussen onze clubs. Afijn, het moment was toen rijp om het eigen onvermogen maar toe te geven en mijn tegenstander de eer te gunnen voor het nog gênanter zou worden.

3-5 prima overwinning heren, we gaan er weer voor want het is ons al 2 keer gelukt om in de tweede klasse te blijven. Alle goeie dingen bestaan uit drieën, en deze indeling in 2A is zelfs iets gunstiger dan vorig jaar qua niveau van tegenstand.

Otto van Haren