Afgelopen zaterdag gingen we op volle sterkte naar Roosendaal. Kampioenskandidaat de Pionstond klaar om ons verder in degradatie zorgen te storten en daarmee de eigen kampioenskansen in leven te houden. Ze lopen immers een matchpunt achter op Krimpen aan den IJssel. Wij hadden slechts kleine personele problemen, want Lennard deed 's morgens nog tentamen in Rotterdam en had zijn vader met draaiende motor klaar staan om, na een hopelijk succesvolle ochtend, er ook nog een succesvolle middag aan vast te plakken.

Zoals bij een team waarvan vele spelers van buiten Dordrecht komen best wel gebruikelijk is, gingen verschillende spelers op eigen gelegenheid. Normaal geen probleem, maar deze keer zorgde het voor complicaties want om iets over 12 uur belde de teamleider van de Pion of wij al in de buurt waren? Nou, dat is maar hoe je het bekijkt, maar de auto met Mark, Jacques en Joop reed net de A16 op. Oh... was het antwoord. Maar wij beginnen altijd om 12:00 uur!

Allerlei horror scenario's gingen nu door het vermoeide hoofd van de teamleider en de getroffen spelers. De Pion was zo sportief om de klokken in ieder geval pas om 12:30 in werking te zetten en dat gaf alle spelers de gelegenheid om met beperkt tijdverlies aan de partij te beginnen. Druk gebel vanuit het mobiele commando-centrum (groenachtige oude Volvo die met hoge snelheid over de A16 scheurde) met Rene, Iwahn, Rik, Roland en Hans. Gevolg was dat bijna iedereen toch nog redelijk op tijd achter de borden zat. Alleen Lennard kon het niet meer halen. Het toeval wilde dat we net met een tactische opstelling speelden waarin Lennard op het laatste bord zou zitten. Dan maar een amateur, de teamleider oftewel ikzelf, laten invallen.

Aldus werd aan de wedstrijd begonnen. Joop op bord 1, Iwahn op 2, Rik op 3, Mark op 4, Jacques op 5, Rene op 6, Roland op 7 en Adri op 8.

Na een uurtje kwamen Lennard en Hans toch nog om ons bij te staan en te supporteren. Dat is de echte team-geest.

Het was te verwachten dat Joop op het eerste bord een zware middag zou krijgen. Hij hield lang stand, maar kwam halverwege de middag melden dat hij toch wel richting een nederlaag werd gemanouvreerd. Het zou lang duren, maar toch.... Iwahn speelde een mooie partij, scherp, niet bang, keepen als het moet, maar meteen toeslaan als het kan. Gedurende de middag werd duidelijk dat hij steeds beter uit de partij kwam.

Rik speelde zoals we van hem gewend zijn. Niet van dat saaie, nee voor vol gaan. Pionnen snaaien en compensatie voor zijn tegenstander? Waar dan.... De hele middag stond bij hem het bord in vuur en vlam, materiaal voor, maar wel erg veel zware stukken op zijn koning gericht.

Mark had een zwaar theoretische opening. Zo'n opening waarvan je denkt... heb ik daarvoor iemand schaken geleerd? Pionnen uit elkaar geslagen en al bijna aan de overkant, bijna alle stukken nog in de beginstand, dreigingen aan alle kanten. Het bleek een heel stuk theorie te zijn waarmee zwart (Mark) uiteindelijk wel wat voordeel kan behalen. En inderdaad, dat gebeurde ook. Zeker na wat minder actieve zetten van de tegenstander, leek het snel naar een einde te lopen. Even afmaken nog...

Jacques had weer een heel actieve stelling. Hij liet bewust een kleine combinatie toe, waarvan hij dacht met wat slimme tussenzetjes aan te kunnen tonen dat het niet goed was. Toen de effectiviteit van die tussenzetjes wat tegenviel stond hij minder.

Rene had een redelijk rustig opgezette opening waarbij hij een pion offerde voor strategisch voordeel. Een heel knap offer waarin je toch meteen wel weer ziet waarom Rene zo lang al zo goed schaakt. Hij bleef goed schaken en kwam steeds beter te staan. Roland zijn partij... daarover valt een boek te schrijven. Hij speelde de opening, laten we het "sub-optimaal" noemen en kwam wat minder te staan. Op een gegeven moment wilde Roland een toren ruilen Hij speelde iets van Td1xd4. Hiermee de onderste rij even uit het oog verliezend (!). Kennelijk had zijn tegenstander geen zin in een snel punt en speelde Te4Xd4 in plaats van Te4-e1 MAT. En beide spelers speelden rustig verder...

Ik viel dus in op het achte bord tegen Ludo Tolhuizen en kreeg een bijzonder tamme opening te verwerken. Na de afstraffing van dinsdag besloot ik om maar eens d5 te spelen na 1. d4. Langzaam manouvreren, geen materiaal afruilen en maar rekenen en nog eens rekenen. Het evenwicht leek lang niet verstoord te raken en na een zet of 20 leek mijn tegenstander op remise door zetherhaling af te stevenen, om op het laatste moment toch nog maar even door te spelen.

De volgorde van de uitslagen ben ik kwijt, tegen een uur of 4 had Joop de vlag moeten strijken en ook Jacques kon het niet meer repareren (2-0). Na overleg met Lennard besloot ik dat het verantwoord was om remise te aanvaarden toen mijn tegenstander wederom via zetherhaling dit aanbood (2.5-0.5). We hadden immers wel een paar mooie stellingen te gaan: Iwahn, Mark en Rene terwijl de uitslag bij Rik en Roland ook nog lang niet duidelijk was. Iwahn verzilverde prachtig zijn partij (2.5-1.5). Wat dat betreft had de verrassende opstelling gewerkt. Rik verslikte zich in de aanvallende mogelijkheden en moest na een combinatie opgeven (3.5-1.5). Daarna sloeg het noodlot voor Rene toe. In zeer kansrijke stelling liet hij een torenoffer toe dat hij in zijn analyses snel had afgedaan met de gedachte: "Nee, dat kan echt niet, daar ga ik geen tijd aan besteden". Hierna had hij het misschien nog wel anders kunnen proberen, maar de verrassing was te groot. Hij liep in een matnet. Hiermee was de nederlaag een feit (4.5-1.5). Mark hoefde alleen nog maar even de partij uit te schuiven. Dat deed hij uiteindelijk, maar had daar veel meer tijd voor nodig dan hij zelf en menig ander had voorspeld. Toch is de overwinning nooit echt in gevaar geweest (4.5-2.5). Inmiddels was de knotsgekke partij van Roland in een D+T+4 tegen D+T+5 eindspel terechtgekomen, waarbij Roland met de mindere hoeveelheid pionnen speelde. Hij verdedigde zeer actief en hield steeds oog op tactische mogelijkheden. Misschien een keertje eeuwig schaak. Zijn tegenstander verhinderde dat totdat de onfortuinlijke in een geniepig schaakje liep dat de dame zou opleveren. De tegenstander liet het zich niet meer bewijzen en gaf op waarmee de eindstand op 4.5-3.5 kwam.

Het moet gezegd worden, het was wel een verdiende overwinning van de Pion. En de sportiviteit om het aanvangstijdstip een half uur op te schorten werd door ons bijzonder gewaardeerd. Vooraf hadden we wel rekening gehouden met een nederlaag, maar ja, het had zo mooi kunnen zijn...

Nu komt het er op aan. Net zoals D2 moeten ook wij ons in de laatste thuiswedstrijd op 11 mei definitief veilig spelen. Wij spelen dan tegen het al gedegradeerde CSV. Maar iedereen weet dat dat dan helemaal geen zekerheidje is. Winnen of 4-4 is genoeg. Bij verlies zijn we afhankelijk van de resultaten van Dubbelschaak.

De detailuitslagen: