Ons eerste team heeft zichzelf een bijzonder slechte dienst bewezen door juist nu zich collectief zo'n verschrikkelijke off-day te permitteren. De overwinning van Rokado was absoluut verdiend, daarover kan geen twijfel bestaan. Maar, ondanks ons lichte ratingoverwicht (gemiddeld zo'n 20 punten), werden we als makke schapen naar de slachtbank geescorteerd. Slechts Rene wist zijn eigen niveau te behalen en speelde een solide partij.

We hebben nu 6 matchpunten en staan daarmee 6e van de 10. De nummers 9 en 10 degraderen maar we hebben, met nog twee ronden te gaan, slechts 1 matchpunt voor op de nummer 9. En we staan weliswaar op bordpunten 6e, maar dat zijn er ook niet echt veel meer dan de nummers 7 en 8. Kortom, afgelopen zaterdag hadden we de kans moeten grijpen om onszelf veilig te spelen.

Hoe kwam dit alles tot stand? De openingen verliepen redelijk rustig en gelijkwaardig. Opvallend was het enorme tempo dat Mark en zijn tegenstander ten toon spreidden. Na een klein half uurtje waren er al 17 zetten gespeeld. Allemaal theorie. Die gaat in de Svesnikov ook zo ver....

Rik had, tegen zijn gewoonte in, een bijzonder tamme stelling op het bord. Vuurwerk is leuk, maar je hebt ook wel een klein beetje medewerking van je tegenstander nodig. Zoals het nu ging was er al snel flink wat materiaal geruild en had Rik een wat zwakke c-pion. Deze ging dan ook een tijdje later verloren.

Roland had een gelijkopgaande strijd, die zich het best laat omschrijven met de kwalificatie: dynamisch evenwicht. Beide spelers waren achteraf eigenlijk lang best blij met hun stelling.

Zoals al gemeld had Rene een rustige stelling waar wel veel dreiding vanuit ging.

Lennard had een Franse partij. Deze toeschouwer (teamleider Adri) was niet zo erg gelukkig met de stelling, maar deze toeschouwer begrijpt ook niet zo veel van dat soort stellingen. Kortom erg, en misschien wel te, moeilijk.

Jacques zette zijn partij weer energiek op en liep vol zelfvertrouwen door de speelzaal. Inderdaad zag het er ook best veelbelovend uit. Tegenstander een ingesnoerd, maar nu.... hoe nu verder....

Joop kreeg eigenlijk nooit veel grip op het spel van zijn tegenstander. hij werd redelijk geruisloos naar een mindere stelling gemanouvreerd.

En Iwahn speelde op bord 8 lange tijd een goede partij. Maar ja, lange tijd is niet genoeg. Om punten te pakken moet het een hele partij goed gaan. Door een onnauwkeurigheidje verloor hij een pion. Misschien was dat het moment geweest om alle schepen achter zich te verbranden en te compliceren. Voor Iwahn tot die strategie overging probeerde hij eerst nog even de schade te beperken. Het gaf zijn tegenstander zijn voordeel te consolideren.

Mark was, nadat hij aan het eind van zijn kennis over die variant was gekomen, in een voorbereiding getrapt. Hij reageerde niet adequaat en kwam minder te staan. Een wild ogende aanval dwong in ieder geval eeuwig schaak af (0.5-0.5). In de analyse leek het er overigens op alsof Mark in de laatste zetten voor de zetherhaling, nog wel een winstpoging had kunnen wagen.

Daarna bleef het erg lang stil op het uitslagenfront. Totdat het doek viel voor Iwahn. Nadat hij alsnog met een woeste alles-of-niets poging had geprobeerd iets te forceren moest hij uiteindelijk met 3 pionnen minder de vlag strijken (0.5-1.5). Ook Joop had weinig in te brengen en werd resoluut opgebracht (0.5-2.5). Jacques probeerde zijn optische voordeel te converteren door zijn torens en dame richting de vijandelijke koning te dirigeren. Maar met zoveel zware stukken op een paar velden hebben de stukken maar weinig ruimte. Met een paard viel Ben Boog (tegenstander van Jacques) een toren aan en de toren had maar 1 veilig veld. Daarnaa speelde Ben het paard weer terug naar het originele veld, waardor de toren weer aangevallen stond. Jacques had alleen maar de keuze tussen het offeren van een kwaliteit of zetherhaling accepteren. De kwaliteit geven stond gelijk aan zelfmoord en dat konden we in deze fase helemaal niet gebruiken... resultaat remise: 1-3

Lennard stond de hele partij al wat minder maar hij kon steeds meer afwikkelen en werden de remise kansen steeds groter. Alleen in deze fase van de strijd hadden we daar natuurlijk niet veel aan. Desalniettemin had Lennard werkelijk geen enkele kans op een aanval en na veel omzichtig manouvreren en afruilen werd ook hier tot remise besloten 1.5-3.5. Rik stond inmiddels al heel lang heel erg veel minder en in feite was met de remise van Lennard ook de kans op een of twee matchpunten uit het zicht verdwenen. Lang probeerde Rik het nog, maar het was onbegonnen werk en eindigde in mineur (1.5-4.5).

Inmiddels had Roland wel een interessante stelling weten te fabriceren en kon hij zich gaan opmaken om te gaan incasseren. Helaas liet hij juist toen een "petit combination" toe. Het kostte een stuk. Teleurgesteld speelde Roland nog even door. De combinatie had hem danig van van zijn stuk gebracht. Zo erg zelfs dat hij ook de laatste strohalmen die nog in de stelling zaten niet meer zag. Enkele zetten later gaf ook Roland op (1.5-5.5).

Rene speelde rustig door. Druk opbouwen, uiteindelijk pionnetje snaaien zonder tegenkanse toe te laten en rustig maar heel erg zeker naar de overwinning schuiven. Gelukkig voor de toeschouwers was er tenminste deze partij nog om echt even van te genieten. Nadat ook Rene's tegenstander inzag dat er echt absoluut niets meer te doen was gaf hij op en kwam de 2.5-5.5 eindstand op het bord.

Het wordt nog spannend in deze klasse. Volgende ronde moeten we tegen het zeer sterke De Pion uit Roosendaal, dat op de tweede plaats staat en nog steeds voor het kampioenschap kan gaan. We hebben daar zeker kansen, want we hoeven voor niemand bang te zijn, maar dat is zeker geen eitje. En als we die mochten verliezen, dan komt het aan op de laatste ronde. We moeten dan tegen de hekkesluiter. Maar in zo'n duel waarin je kunt degraderen, weet je natuurlijk helemaal nooit hoe dat zal verlopen.

Kortom.... we hadden het zaterdag moeten doen; maar nu dat niet zo is, gaan we nog twee spannende ronden tegemoet.