Maandagavond 4 maart moest Dordrecht 5 om zeker verlost te zijn van degradatiezorgen, het liefst maar winnen van Erasmus 4, uiteraard in Rotterdam. Bij binnenkomst een uiterst hartelijke ontvangst van onze ‘eigen’ Anton van Bokhoven, slechts 87 lentes en hij ziet er gewoon beter uit dan uw verslaggever. U heeft allen de groeten. Niet dat we tegen Anton moesten spelen, wel heel leuk om hem weer eens te zien in goede doen.

In de wedstrijd ging het er echt om. Beide teams met nog een lotgenoot op 4 punten, met daaronder alleen de Willige Dame 2 met slechts 1 schamel puntje. Laatste partij voor ons wordt tegen de koploper CSV 2, die alleen nog maar een 4-4 hebben gespeeld als puntverlies. Dit alleen omdat zij met een invaller speelden die al te vaak was ingevallen en zij daardoor gestraft zijn van een 3-5 naar een 4-4. Kortom, Erasmus moest er van af. Nou, dat bleek nog niet zo eenvoudig. Toen ik voor het eerst bewust om me heen ging kijken stonden we met 3-1 achter. Wim van Noort had geheel tegen zijn gewoonte in aan bord 1 snel verloren. In de auto van Arend op weg naar huis heb ik opgevangen dat Wim in een goede stand voor hem, in een combinatie trapte die een stuk en dus de partij kostte. Het duo ‘slim en listig’ aan bord 7 en 8, Ton Hobé en Dick Groot hadden remise gemaakt. Thijs speelde aan bord 4 naast mij. Hij leek een mataanval te hebben maar toen die op de enig mogelijke manier gepareerd werd, stond Thijs een stuk achter met te weinig compensatie. Na een krachtzet van de tegenstander moest Thijs dan ook opgeven. Nou ja, dan moest de rest maar scoren toch ? Dat dit ook echt gebeurd is mag gerust een wonder heten. Arend en ik hadden zeker niet echt een voordelige stelling, Erwin stond heel passief. Martijn aan bord 2 was eigenlijk de enige die aantoonbaar beter stond, die zou wellicht gaan winnen. Leuk als je een verslagje maakt is dat je vaak wel commentaar van de winnaars kunt lospeuteren, hieronder een weergave daarvan: Arend schrijft:

Mijn partij begon eindelijk weer met een voor mij bekende opening met d4 – Pf6. (Met deze opening worden de meeste winstpartijen voor wit bereikt heb ik ooit ergens gelezen). Rustig opbouwend kon ik mijn aanval op de zwarte koningsvleugel doorzetten met op de 20^ste zet een gewonnen volle kwaliteit, loper tegen toren. Dit zonder enige compensatie voor mijn tegenstander. Ik wilde vervolgens te snel met mijn extra toren op de damevleugel binnenvallen en was gedwongen mijn kwaliteit weer terug te geven. Kwam positioneel daardoor minder te staan. Tegelijkertijd werd de druk om te winnen groter, immers de tegenstanders hadden drie punten en wij slechts één terwijl deze avond echt gewonnen moest worden. Alleen Martijn stond op dat moment waarschijnlijk op een vol punt. Erwin en Otto gelijkwaardig. Naarmate de tijdsdruk en daarmee ook de spanning op de resterende borden toenam leek een remise voor mijn partij voldoende voor de eindoverwinning. Mijn tegenstander dacht hier anders over en ruilde zijn resterende stukken, dame en loper af, waarna opeens een voor mij winnende pionneneindstelling resteerde. Dit uitspelen was alleen maar techniek zoals John ( Janssen zaliger: red.) zou zeggen. Bord 5 dus 1-0 voor Dordt. In de terugrit naar Dordt heerste een euforische stemming, zeker toen ook nog bleek dat Thijs zijn boemeltje naar huis kon halen, Wim zijn hond weer zag, en Otto als sterk scorende speler met alweer een goed verhaal thuis kwam.

Erwin de teamcaptain:

Daar zat ik dan aan bord 6 tussen een schoonvader en de voorzitter in, oftewel onder flinke druk. Maar dit kwam niet alleen door de buren maar ook door het feit dat we moesten winnen of in ieder geval gelijk spelen om erin te kunnen blijven. Na lang nagedacht te hebben over mijn eerste zet (misschien zou ik toch een keer een boek open moeten trekken voor theorie) heb ik uiteindelijk besloten de partij rustig te starten met e6 en geen gekke dingen te proberen, zodat het risico op verlies in ieder geval beperkt zou blijven. Hoewel dit idee leuk is, kwam mijn tegenstander door deze gedachte uiteindelijk wel erg comfortabel te staan met zijn pion op e5 en aardig wat druk op mijn ondertussen kort gerokeerde koning. Toen mijn tegenstander vervolgens de dame erbij haalde op h5 en begon met het offensief, kwam ik tot de conclusie dat mijn spel wellicht iets te terughoudend was, wat leidde tot een dubbelpion op de g lijn. Deze werd gelukkig snel afgeruild, maar een open h-lijn en een hele sterke witte loper van de tegenstander maakte dat het moeilijkste nog niet achter de rug was. Uiteindelijk heb ik flink moeten keepen, en was mijn tegenstander net niet in staat om het af te maken. Hierna kwam ik langzaam aan steeds iets comfortabeler te staan, waarbij mijn witte loper uiteindelijk ook een keer ging meedoen. Mijn tegenstander bood vervolgens remise aan, maar de voorzitter liet duidelijk merken dat gezien de stand (3-1 achter) dit geen goed plan zou zijn. Dus ik moest door... Gelukkig pakte dit goed uit, want mijn tegenstander liet uiteindelijk mijn toren toe op b2 waardoor ik nu eens het offensief kon gaan inzetten. Hoewel de stelling in mijn optiek al aardig in mijn voordeel was gekomen, maakte mijn tegenstander (onder grote tijdsdruk met minder dan 10 seconden op de klok) een fout door een toren weg te geven voor niets. Hiermee was mijn punt dan ook binnen.

Aan bord 3 speelde ik (Otto) weer met de witte stukken, het zwarte uitstapje van de afgelopen keer leverde tenslotte maar een halfje op. Na een door mij wat beter gespeelde opening en een best goed middenspel, verdedigde mijn tegenstander Gerrit Boer taai en prima. Door telkens de aanvalskansen keurig te pareren, was de stelling na een dame ruil weer volledig genivelleerd. Ik hoorde dat de in de wedstrijd inmiddels een 3-1 achterstand was ontstaan door remises van Ton en Dick, en verliespartijen van Thijs en Wim. Omdat ik dacht dat mijn sterk teruggevochten tegenstander misschien ook nog zou kunnen gaan winnen, bood ik maar remise aan na ook de torens van het bord geruild te hebben. Hierdoor ontstond een eindspel van een witveldige witte loper tegen een zwart paard en elk 4 pionnen. Op de damevleugel 2 tegen 1 voor zwart en op de koningsvleugel 3 tegen 2 voor wit, en losse zwarte pionnen. Aangezien de koningen nog bij de pionnen op de koningsvleugel stonden, was een doorbraak voor zwart aan de andere kant aannemelijker in combinatie met zo’n lastig paard. Mijn tegenstander had even overlegd en besloot het aanbod niet te accepteren, de computer zegt dat het aanbod terecht was met een evaluatie van rond de nul. Hierna bleek dat ik toch een stukje handiger in het eindspel was. Na enig wit reparatiewerk om de doorbraak van de b-pion of de c-pion te voorkomen, gaf de heer Boer vrij rap 2 van zijn vier pionnen cadeau. Na een geforceerde ruil op de koningsvleugel, had wit ineens een vrij onaantastbare  c-pion en g-pion, allebei op weg naar een promotieveld in de kleur van de loper. Enige nauwkeurigheid was wel noodzakelijk, zo’n paard vind ik altijd best link en voor je het weet trap je in zo’n lullig paardvorkje en betekent 1 pionverlies meteen remise.  Geringe tijdnood was hierbij niet zo erg, de zwartspeler ging nog wat onnodig lang door en kon promotie van een van beide pionnen niet voorkomen met alleen paard en koning. Na een leuke slotzet met een loperschaak op e6 tussen koning f7 en paard d5, moest zwart wel opgeven omdat het promotieveld op g8 losgelaten moest worden. Omdat andere drie teamgenoten Arend, Martijn en Erwin ook gewonnen hadden, betekende dit de 3-5 winst en behoud van Dordrecht 5 in de 2^e klasse. Martijn won zijn partij aan het tweede bord precies zoals hij het wilde. Zijn te lang doorspelende tegenstander werd vakkundig geslacht door steeds weer een mat dreigende zet toe te voegen aan de superieure zwarte stand. Fijn dat Martijn nu ook extern een prima pot afgeleverd heeft.  Leuke anekdote in 2A is nog dat de Pionier 1, een voor het eerst dit seizoen geprobeerde creatieve opstelling met hun topspelers Klepke (2225) en Pluim Mentz (2125) , volledig zagen mislukken tegen Maassluis. Beide spelers haalden aan bord 3 en 4 samen 0,5 punt bij elkaar waar de beide topborden verloren gingen. Tactische opstellingen moet je ook aan Dordrecht 5 overlaten, wij versloegen Maassluis tenslotte wel…. Laatste wedstrijd eind maart thuis tegen CSV 2 wordt een formaliteit. Zij zijn na winst tegen de hekkensluiter met 3 punten voor op de nummer 2 nu al kampioen, wij zijn veilig gespeeld door de overwinning op Erasmus. Met een beetje mazzel komen de Capellenaren met een b-team en wordt het voor ons wellicht nog wat leuker daardoor.....Otto van Haren

       Erasmus 4                          1621       - Dordrecht 5                       1600        3  - 5

1. Cor van As                        1629       - Wim van Noort                   1728        1  - 0
2. Emil Verhoef                      1663       - Martijn Rijneveen              1511        0  - 1
3. Gerrit Boer                         1662       - Otto van Haren                   1623        0  - 1
4. Herman Beerling               1687       -Thijs van Hoek                    1625        1  - 0
5. Bram de Knegt                  1551       - Arend van Grootheest         1659       0  - 1
6. Karel de Neef                                    - Erwin van Wingerden         1523        0  - 1
7. Victor Hooftman                 1598       - Dick Groot                          1577        ½  - ½
8. Alik Tchavelachvili             1557       - Ton Hobé                            1551        ½  - ½