Dordrecht heeft dit jaar, mede door de komst van de sterke spelers uit Zwijndrecht, drie teams verdeeld over alle 2e klassen van de RSB. Een luxepositie die ook wel wat vragen met zich meebrengt. Hoe zal het seizoen verlopen? Hoe maakt een wedstrijdleider van Dordrecht zijn keuzes voor de teamindeling? Hoe onderscheidt het Derde zich van de andere twee teams?

Zo op het oog lijkt het Vijfde team in de zwaarste 2e klasse te zitten, met veel eerste teams die dit jaar willen promoveren. In Klasse 2B kan Dordrecht 4 met haar sterke topborden wellicht meedraaien voor het kampioenschap!?
Ons derde team heeft waarschijnlijk een evenwichtige romp waarmee we solide het seizoen door kunnen komen. Een nattevingerwerkanalyse over onze tegenstanders geeft vooraf een hoopvol beeld: PASCAL 1 met cracks als Oliemans en Dekker willen weer terug naar de 1e klasse, in de eerste ronde was dat onze tegenstander. Maassluis 1 kennen we van de voorgaande jaren toen ze net onder ons eindigden, maar we telkens moeizame wedstrijden tegen speelden. Dit jaar lijken ze wat sterker geworden. 3-Torens 1 tikte ons vorig jaar uiteindelijk vrij makkelijk weg, nadat we wat cadeautjes weggaven rond een uur of tien. Ook dit jaar geen makkelijke tegenstander. Shah Mata 2 kennen we ook van vorig jaar, van gelijke sterkte, ook dat team kijkt met een schuin oog naar de Eerste klasse. De twee promovendi Hoeksche Waard 1 en CSV 3 zullen het waarschijnlijk moeilijk krijgen. We spelen uit tegen S.O. Rotterdam 3, geen team dat meedoet om de prijzen, maar uit blijft het altijd lastig tegen dit team.

“Noblesse Oblige”, dus willen we als Derde team voor het hoogste gaan. Met een promotie vinden we weer wat aansluiting met het Tweede en kunnen we volgend jaar wellicht de teams weer wat meer verdelen op speelsterkte, maar dat is koffiedikkijken.
De eerste ronde speelden we thuis tegen titelkandidaat PASCAL 1. Om ons te onderscheiden van de andere twee teams hadden we vooraf bedacht om -net als bij het darten- ons team onder luide muziek op te laten komen met de zogenaamde “walk-on girls”. De “walk-on girls” zijn al geregeld, maar de individuele muzieknummers hebben we nog niet rond. John komt op met “Born Slippy” van Underworld. Henk heeft in al zijn bescheidenheid gekozen voor  Carl Orffs “Carmina Burana”, en Wouter gaat voor “No Mercy” van Racoons beroemde album “Liverpool Rain”. Suggesties voor de anderen zijn welkom. Ook zoeken we nog twee appetijtelijke “walk-on guys” bij de opkomst van Conchita.
Het idee van de “walk-on girls” bij schaken bestaat al veel langer. Als dartsfan/teamleider was ik er jaren terug al mee bezig. Tot mijn geluk zag ik vorig jaar dat het idee nu serieus wordt opgepikt in de schaakwereld. Zie bijvoorbeeld “Magnus Carlsen: all you've ever wanted to know.” in de videogalerij van het TATA Steel-chess toernooi. ( https://www.tatasteelchess.com/news/video-gallery )
Omdat we de muziek nog niet rond hadden, startten we de eerste ronde tegen kampioenskandidaat PASCAL 1 nog zonder onze “walk-on girls”.

 
(Sammi Marsh en Daniella Allfree, Copyright TungstenTales)

Vooraf waren er allerlei speculaties over wie er dit jaar in het Eerste van PASCAL zouden spelen. Had Melvin zich aangemeld, waren er wat oude rotten teruggekeerd? Dat de topborden zwaar bezet zouden zijn, dat konden we wel verwachten. Uiteindelijk bleek PASCAL niet in haar sterkste opstelling, dat kwam erop neer dat we gelijkwaardig aan de wedstrijd begonnen.
De eerste twee uur was er nog weinig van te zeggen, alleen aan bord 6 leek Henk het plots moeilijk te hebben tegen laatkomer/snelspeler Pattinama. Als een wervelwind zette de Papendrechtse zwartspeler zijn stukken midden op het bord en begon wild om zich heen te slaan.
Aan de topborden werden in spannende stellingen puntendelingen voorgesteld. In eerste instantie kozen Victor en Arie voor doorspelen:
Op bord 4 de partij van Arie van Heeren tegen Kees Brinkman na een Franse doorschuifvariant. Arie speelde verder en na 28 zetten viel eigenlijk al de beslissing in de partij.



Laatste zet van wit 26. Pb5 Lxb5 27 ab5 Txb5 28 Ta7! met stukverlies of mat.
De partij zou nog de hele avond duren.

Victor nam ondertussen op aangeven van de teamleider genoegen met remise. Aan de topborden kwamen er sowieso nog meer puntendelingen naar boven:

1. Adri Timmermans (1842)    - Teus Dekker (1934)        ½  - ½
2. Wouter de Bruin (1790)    - Meinte Smink (1884)        ½  - ½
3. Victor v Blommestein (1808)- Cees v Meerkerk (1814)     ½  - ½

Zeker niet bloedeloos, maar beide teams kozen in deze eerste ronde blijkbaar voor zekerheid in plaats van de tactiek van de verschroeide aarde.
Aan bord 7 waren de verschillen zo klein, dat er voor beide partijen nauwelijks iets te halen viel.

 

In de slotstelling zou de doorgewinterde eindspeltechnicus wellicht nog een voordeeltje voor wit zien in de geïsoleerde h-pion, een optimistische zwartspeler zou op zoek kunnen gaan naar een doorbraak op de damevleugel… Koert Timmerman – John van de Laar ½  - ½

Wim speelde aan bord 5 tegen -wedstrijdleider, toernooiorganisator en watdiesmeerzij- Hans van de Beukel. De Franse partij werd na een enthousiaste opmars van de witte a-pion een strategische strijd op de damevleugel: “Na dameruil kreeg het initiatief doordat hij steeds zijn a-pion in de gaten moest houden. Na de druk op te voeren verloor hij de pion en kreeg ik een gewonnen stelling die ik rustig ( :) :) :) ) uit speelde. Ik heb heel tijd het gevoel gehad dat ik de partij in de pocket had.” Zoals Wim het hier beschrijft, zal niet iedereen het beleefd hebben, maar toch, het punt was vlot binnen.

Rick keek met wit tegen een halfopen f-lijn aan. Hij schatte de positie op een cruciaal moment helemaal verkeerd in: “In deze positie was ik bang dat ik weggespeeld zou worden op de damevleugel…”
Rick Jelier - Arie Speksnijder

Hier speelde wit Pb3? Waarna zwart met Dame, Toren en Paard de koningsstelling kon binnenbreken.  Met Pf3 had Rick waarschijnlijk zijn stukken hebben kunnen hergroeperen, zodat de aanval gepareerd had kunnen worden.  Zwart speelde vakkundig zijn koningsaanval naar winst mede omdat Rick zijn stukken niet meer op tijd terug van de damevleugel kreeg.

Arie van Heeren boog ondertussen zijn stukwinst om naar mat. Hierdoor kwamen we 4-3 voor. 20 zetten voor de partij binnen was wat de stand op een 4-3 voorsprong bracht.
Aan bord 6 hoopten we wel, maar tegen zo veel trucjes van Jo Pattinama bleek Henk niet opgewassen. Einduitslag 4-4.
Beide teams hadden het idee dat ze goed waren weggekomen én dat er misschien toch meer in had gezeten. Aan het eind van het seizoen zullen we zien wat het uiteindelijk oplevert.

In de tweede ronde tegen CSV begonnen we met de winst van Wim Jongeneel op Hans Blokland: “Mijn tweede partij was een Scandinavisch|Portugese variant waar zwart een pion offert, maar ik hem gelijk teruggaf. De strijd ging om de zwarte dame op d5. Sterk of toch een aanvalsdoel? De dame bleef er lang staan, maar langzamerhand werd ze ingesloten. Zwart werd gedwongen een loper te offeren voor 2 pionnen en daarna nog een kwaliteit.“
Een partij vol initiatief voor wit en een comfortabele 0-1 voorsprong.

Daarna duurde het tot 23.00 uur vrijdagavond voordat er maar iets aan de stand veranderde. In de Pirc werd het wel geprobeerd tussen Arie van Heeren en Harry Stroosma, maar wit kon het verschil niet maken. Helaas kwam Henk Timmermans in de problemen tegen een zeer gewiekste Rob Docter, waardoor we als teams op gelijke hoogte kwamen. (1½-1½)
Adri Timmermans leek het verlies aan bord 6 goed te maken door met paard en wagen het middenterrein over te steken tegen Derk Brus. De damevleugel werd vastgezet en in het centrum werd opengebroken met als doel de vijandelijke koning. Ondertussen ging het onverwachts en pijnlijk mis aan het bord ernaast:

 
John van de Laar – Rick van Roon

Hier speelde wit 19.De4?
19.Td2 was een normale en veilige zet geweest in een gelijke stelling. Nu volgde 19...Lxh2+ 20.Kxh2 Dh5+ 21.Kg3 Dxd1 (41, 0–1)

Aan de andere kant van Adri speelde Wouter de Bruin een Franse partij. Het strijdplan was eenvoudig, centrum bezetten, stukken ontwikkelen en dan een aanvalsplan bedenken. Dat plan begon met h4. Jan ten Brinke reageerde direct met f5 waarna wit de keus had de stelling open te breken met en passant, waarmee een doorgeschoven Franse e-pion ontstaat. Wouter koos voor deze strategie, maar hij kwam in de problemen. Hij smokkelde een kwaliteit mee, maar hij raakte het initiatief volledig kwijt. De zwarte lopers leken oppermachtig en wit vluchtte nog net op tijd naar remise.

Rick Jelier pakte direct zijn eerste kans in de partij. Perfect getimed en met een helder plan sneed hij zijn tegenstander af van welk tegenspel er ook maar in de verte mogelijk was. Met zijn winst kwamen we weer terug in de wedstrijd. Een Capellenaar had het over “een partij uit één stuk.” Een mooi compliment dat Rick zeker verdiend heeft.

De tegenstander van Adri Timmermans probeerde nog binnen te dringen via een vleugel, maar na simpel neutraliseren met een toren op de rand, ging de zwarte aanvalsdrift gewoon verder. Met een 3-4 voorsprong kwamen we terug bij de partij aan bord 4:
Hans Uittenbogaard - Victor van Blommestein
Na allerlei gegoochel liep Victor achter de feiten aan in een paardeindspel. De witspeler had zelfs een onreglementaire zet gedaan, omdat hij vergat het schaak op te heffen. Zo rommelig werd het op een gegeven moment! Uiteindelijk kwam Victor twee pionnen achter in het paardeindspel. Drie pionnen duwden zijn koning van het bord af. De jassen waren al aan, de stukken konden in de doos.  4-4 Totdat de witspeler het hoofd niet meer koel hield en zich gruwelijk liet flessen door de Tovenaar van Wielwijk. Met een paard voorsprong, maar met het gezicht van een darter die net een dubbel heeft gemist, schudde Hans Uittenbogaard de hand van de Tovenaar, die hiermee de teamwinst binnen sjoemelde.

 
(Phill Taylor, Copyright PDC)

De jassen gingen weer uit, Victor en de opgeluchte teamleider trakteerden nog op een biertje. Drie teams in de 2e klasse die strijden om het kampioenschap?
Time to Walk on naar de volgende ronde. Muziektips en supporters zijn altijd welkom!