De derde wedstrijd van ons eerste stond in het teken van een regio ontmoeting. Schaakvereniging Spijkenisse was gastheer in de Boekenberg in het centrum van de grootste stad op Voorne-Putten. Sinds lange tijd hebben Spijkenisse en Dordrecht een heel goede band.

Niet in het minst omdat er altijd een groot contingent Spijkenissenaren hielpen met de organisatie van de Snelschaak Marathon. Daarnaast hebben sommigen van onze 1e tiental-spelers nauwe banden met Spijkenisse. Rik en Iwahn speelden er, Mark en Lennard hebben er veel vrienden en velen van ons speelden er verschillende toernooien waaronder het jaarlijkse RSB senioren toernooi. Vanwege studieverplichtingen kon Rik niet tegen z'n oude cluppie uitkomen. We hadden al een paar weken geleden geprobeerd zijn wedstrijd vooruit te laten spelen (zonder te melden dat het om Rik ging natuurlijk), maar dat bleek te lastig te organiseren te zijn. Omdat ook Peter niet beschikbaar was hadden we Iwahn gevraagd zijn tweede wedstrijd voor het eerste te spelen.

Dat het een moeilijke wedstrijd zou worden wisten we natuurlijk al van te voren. Spijkenisse had de volle winst uit twee wedstrijden behaald en had een flinke hoeveelheid ELO punten meer om op de borden te leggen. Maar het werd een heel spannende middag, waarin de kansen verschillende keren leken te wisselen, dan weer in het voordeel van Spijkenisse, en dan weer meer richting Dordrecht en zo ongeveer de laatste zet van de dag was bepalend voor de einduitslag. Spannender kon het eigenlijk niet worden. Dan is het best wel even lastig op te moeten accepteren dat we met lege handen bleven staan. Toch was ik als teamleider zeker tevreden. Er is heel erg hard doorgevochten om een beter resultaat te behalen, er zijn geen grote blunders of te makkelijke remises afgeleverd, er zijn mooie partijen gespeeld en deze keer bleef vrouwe Fortuna op haar stoel zitten en hielp Spijkenisse misschien iets meer dan Dordrecht.

Het begon allemaal redelijk rustig en na een uurtje spelen leken alle partijen, met uitzondering van die van Piet, op twee boksers die de eerste ronden een beetje om elkaar heen cirkelden en elkaar aftastten. Alleen bij Piet waren er al wat slagen gewisseld: hij had een pion geofferd tegen een ontwikkelingsvoorsprong. Een klassieke vraag ... wat is meer waard? Na twee uur was er nog niet veel meer gebeurd, maar hadden de Spijkenissenaren toch wel op verschillende borden het initiatief een beetje gepakt. Mark stond minder tegen Matej Guid (2335), Piet had zijn ontwikkelingsvoorsprong niet te gelde kunnen maken en leek nu gewoon een pion achter te staan, Lennard, Rene, Jacques en Iwhan stonden min of meer gelijk. Positieve uitzondering was Joop die op het laatste bord tegen Wilmar Meijer (2050) een voordeeltje had ontwikkeld en die in een ijzeren vuist leek te hebben.

In die omgeving kwamen de Dordtse supporters weer langs: Anton, Victor en Henk en even later ook Johan kwamen hun team aanmoedigen. Dat is toch altijd wel heeeeel erg leuk voor spelers. Meestal zijn de gastheren stomverbaasd ... uitpubliek bij een schaakwedstrijd? Maar Spijkenisse kende ons en de bar was dus goed voorzien.

Toch was het niet een signaal voor een puntenmachine om op gang te komen. In tegendeel zelfs. De eerste uitslag die binnenkwam was die van Adel, die op bord 1 tegen Ricardo Klepke (2229) speelde (0.5-0.5). Piet had inmiddels een tweede trukendoos gevonden en had weer initiatief kunnen ontwikkelen. In een uiterst gecompliceerde stelling, waarbij hij inmiddels een kwaliteit en een pion achterstond moet tegenstander Daniel Zevenhuizen (2151) heel nauwkeurig spelen om niet pardoes te verliezen en sommige optimistische Dordtenaren zagen in de wandelgangen opeens een mooie toekomst voor de stelling van Piet. Een zet was echter genoeg om de partij helemaal op slot te gooien, en alhoewel die niet heel erg makkelijk te vinden was, hield Daniel het hoofd koel en maakte het snel af ... (1.5-0.5). Iets later kwam het abrupte einde van de partij van Rene tegen Maurits van der Linde (2143). In een stelling waarin velen hem een klein voordeel toedichtten, kwam na een torenruil pardoes de zet De7 (met een toren van Rene op e8). Omdat de dame niet genomen kon worden vanwege mat achter de paaltjes was de partij meteen uit (2.5-0.5). Van het vermeende kleine voordeeltje voor Rene voor deze desastreuze zettenreeks, was volgens Rene zelf overigens geen sprake. Zijn pionnen stonden op de verkeerde kleur. Zo zie je maar weer...al die stuurlui aan de wal...

Maar ondanks deze stevige achterstand begon er toch wel wat te gloren. Joop had zijn ijzeren vuist nog ietsje vaster dichtgeschroefd, Mark was zijn openingsachterstand te boven gekomen en begon een stevige greep op de stelling te krijgen, Lennard had met subtiel spel Tony Zhang (2199) in het nauw gedreven en een pion afgesnoept en Jacques bleef actief spelen tegen Desiree Hamelink (2146). Iwahn speelde al de hele partij een verschrikkelijk ingewikkelde partij tegen Jordy Lahaye (2102). Het leek een kruitvat waar beide spelers steeds met kaarsen even inkeken om te zien of alles er nog wel in lag.

Na nog een tijdje spelen brak Joop door de defensie van zijn tegenstander. Het punt dat al zo lang in de maak was, was een feit (2.5-1.5). Een aantal uitslagen viel nu in rap tempo. Eerst maakte Jacques zeer verdienstelijk remise. In een flits dachten sommigen zelfs dat hij nog even gewonnen stond, maar dat was wishful thinking (3-2). Daarna kwam Jordy in tijdnood opeens sterk opzetten. Hij won een a-pion. Dit was voor Iwahn het teken om nog wat meer complicaties in de strijd te werpen en met succes, hij maakte gebruik van een penning over de b-lijn en leek een paard te winnen. Gedwongen om nu ook te compliceren sloeg Jordy een pion en viel Iwahns dame aan. Die liet hem staan en viel in plaats daarvan Jordys dame aan .... Die moest weer een ander veld vinden .... snapt u het nog? Nee, nou de omstanders ook niet meer, maar het eind van het liedje was dat die dame toen opeens op een veld stond waarvandaan zij zoveel dreiging uitstraalde dat het opeens volkomen verloren was voor Iwahn. Ik denk niet dat een van twee de spelers deze variant heeft gezien, maar zoiets wordt weleens stellingsgeluk genoemd. Waarmee ik overigens niets wil afdoen aan de partij van Jordy, het was een mooie fascinerende partij die helaas voor ons teleurstellend eindigde en waarbij met een heel klein beetje hulp van Vrouwe Fortuna ..... (4-2). De opdracht werd nu wel zwaar. Mark manoeuvreerde zich, na een subtiele pionwinst, heel bedachtzaam naar een toreneindspel met een pion meer. Een technisch lastige winst, maar wel een die bij Mark in goede handen was. Lennard had Tony inmiddels 2 pionnen afhandig gemaakt maar met allebei een dame en maar beperkte bescherming van de koning werd dat een heel lastige opgave. Na een lange zit haalde Mark de winst alsnog binnen (4-3) en hoe Lennard het ook nog probeerde, het zat er echt niet in. Pas na een lange strijd berustte hij in remise en was de nederlaag van Dordrecht 1 een feit (4.5-3.5).

Het was een zeer enerverende wedstrijd, gespeeld in een bijzonder goede sfeer tussen spelers en tussen de supporters in de barruimte. Het team heeft er werkelijk alles aan gedaan om een beter resultaat te behalen, maar er valt echt niemand iets te verwijten. Tegen deze sterke tegenstander verliezen is geen schande en het geeft vertrouwen voor de volgende wedstrijden in deze landelijke tweede klasse.

De detailresultaten op een rijtje: