Het bekerteam van ons eerste heeft het in de eerste ronde moeten afleggen tegen Promotie 1 uit Zoetermeer. Een ietwat verzwakt team moest opboksen tegen een te grote overmacht en werd met 3-1 verslagen.

Het team van Dordrecht, dat bestond uit louter oud- of toekomstig Zwijndrechtenaren, was zeker niet kansloos maar, zoals dat bij een overmacht aan ELO-punten wel vaker gaat, ging aan het eind van de avond de druk wel tellen. Mark speelde op bord 1 met wit tegen Rachid Schrik en hij speelde een Siciliaan waarbij hij de pion op d6 steeds onder druk hield. Veel leek er niet aan de hand te zijn, maar het kleine voordeeltje wordt met vaste hand naar een overwinning gevoerd (0-1). Lennard had een redelijk vastgeschoven stelling, maar kwam steeds meer onder druk. Op een gegeven moment stond zijn loper begraven op a8 en alle lege velden op de diagonaal waarnaar de loper eventueel kon schuiven werden bestreken door stevig gefundeerde pionnen. Met zo'n moeilijke stelling en geen tijd meer (speeltempo is hoogst ongelukkig: 1 uur 50 minuten + 5 seconden per zet voor de hele partij) brak zijn tegenstander door en moest Lennard opgeven (1-1). In een vluchtige analyse leek het er op dat er nog een studie-achtige remise variant in heeft gezeten, maar nadere analyse zal dat eventueel nog moeten uitwijzen. Op het derde bord speelde nummer drie van het Jeugd-team dat zo'n 12 jaar geleden, onder de vlag van Sliedrecht, furore maakte in de Nederlandse jeugdcompetitie: Roland van Keeken. Zijn tegenstander was ook een leeftijdgenoot: Maarten van Zetten, die alle spelers ook nog uit die tijd kennen. Roland was het laatste klaar, dus ik zal zijn partij behandelen na de partij op bord 4: Daar speelde ikzelf mee omdat er nog een invaller nodig bleek. Tegen Ben Ahlers kreeg ik een Catalaan te verwerken. Hij schrok een beetje toen hij mijn naam had gezien op het vel met de opstelling, omdat hij een aantal jaar geleden nogal hardhandig naast het bord was gezet door een Timmermans. Kan je nagaan hoe opgelucht hij was toen hij mij achter het bord zag zitten. Het ging eigenlijk best wel aardig en na 12 zetten was er een stelling op het bord ontstaan waarmee ik , zonder mij te hoeven schamen, remise kon aanbieden. Immers, ik had een forse ontwikkelingsvoorsprong tegen een ietsjes mindere pionstructuur én mijnheer Ahlers heeft 210 ELO punten meer... Na enig nadenken wees hij mijn aanbod hoffelijk af en begon aan een langzame verbetering van zijn stelling. De ontwikkelingsvoorsprong verdween en toen bleef alleen nog een slechtere pionstructuur over. Even leek het erop alsof ik de remise haven kon bereiken, maar ik liep net voor die haven aan de grond (2-1). Dan de partij van Roland: Een spannende Franse partij, waarbij het heel lang gelijk opging. Toch moest Roland op een paar kleinigheden letten en toen dat even een klein beetje misging was Maarten achter de stelling van Roland te vinden. Vanaf dat moment ging het van kwaad tot erger. Nergens ontstonden er nog tegenkansen en werd de eindstand op 3-1 bepaald. Er is maar een conclusie te trekken. Ze waren gewoon te sterk.

Detail-uitslagen: