Het was een zwarte dag. De nederlaag tekende zich eigenlijk gedurende de week al af en bleek ook niet af te wenden. We wisten al lang dat Lennard een tentamen had en afwezig zou zijn. Maar omdat we in Marcel een solide invalkracht hadden was een invaller tot nu toe nog niet zo'n probleem.

Maar nu heeft Marcel al drie keer voor het eerste gespeeld. Een vierde keer betekent dat hij niet meer in het tweede mag spelen. Op zoek naar een nieuwe invaller. Iwahn verklaarde zich bereid, en vond het ook leuk, om voor zijn tweede invalbeurt de zaterdag te reserveren. Een dagje later viel Piet uit, met de naweeën van een griepje en andere verplichtingen en op vrijdagavond meldde ook Jacques zich af met een gevalletje griep. Vervangers werden Johan van de Griend en ikzelf. Tel daarbij nog eens op dat Mark al de hele week de gevolgen van een wortelkanaalbehandeling met ladingen Ibuprofen probeert te bestrijden en voila.... alle ingrediënten voor een moeilijke dag....

Aangezien ik zelf de laatste was die nog aan het spelen was, heb ik de partijen slechts uit de tweede hand. De volgorde ben ik helemaal kwijt. Al vrij snel in de middag zagen we dat het best wel een moeilijke dag zou gaan worden. Op bord 1 en 2 (Adel en Mark) ging het gelijk op totdat beide spelers in het middenspel ergens blunderden. Bij de een kostte het een kleine kwaliteit (Adel), bij de ander een belangrijke pion. Adel gaf snel daarna op en Mark kreeg geen enkele kans meer op tegenspel, een schwindle of wat dan ook (2-0). Ook vrij vroeg was Berend klaar. Hij speelde een solide opening, won met een kleine combinatie wat materiaal en voerde de stelling gedecideerd naar winst (2-1). Het zou de enige Dordtse overwinning blijken te zijn. De hulptroepen uit Dordrecht waren inmiddels in de speelzaal gearriveerd. Victor, Anton en Henk brachten een steuntje in de rug. Helaas, de schade was al te groot. Rik had, in een Siciliaanse opening, wat mindere zetten gedaan. Om kansen te creëren had hij wat speculatieve zetten gedaan die de kansen nogal heen en weer deden gaan en plotseling uitdoofden naar een remisestelling. Rene had in een Caro Kann het spel van meet af aan gesimplificeerd. Hij stond eerst een fractie beter, zette iets minder voortvarend voort en kwam een fractie minder te staan, maar trok het toch weer gelijk en dus remise. Tussenstand inmiddels 3-2. De drie invallers waren als laatsten bezig. Ze hadden het zwaar, maar iedereen dacht "wie weet...." Het eerst brak Johan op bord 8. Hij was in het geweld een pionneke kwijtgeraakt en verloor even later have en goed. (4-2) Iwahn was goed uit de opening gekomen, had een paar mindere zetten gedaan en kwam gedrongen te staan, deed op het juiste moment een verrassende  manoeuvre en kreeg nog een hoop praktische kansen. Toen hij zijn tegenstander even respijt gunde was het helaas meteen daarna uit (5-2). Zelf had ik een mooie middag. Ik kwam goed uit de opening, stond lekker voor de aanval, maar had best wel veel tijd verbruikt. Op het moment dat ik mijn voordeel had kunnen verzilveren, volgens Houdini kan ik op +3.5 komen, kwam de enige bok uit mijn handen. Het voordeel was meteen helemaal weg en ik had het geluk er met een volkomen gelijke stand uit te komen. Mijn tegenstander bood op dit moment remise aan, maar gezien de stand in de wedstrijd kon ik daar niet op ingaan. In het hierop volgende eindspel van 6 pionnen + loper tegen 6 pionnen + paard kwam ik alsnog in groot gevaar. Maar ik kon gelukkig afwikkelen naar een eindspel van K tegen K+L+p met de loper op de verkeerde kleur en dus toch nog remise.

Eindstand dus 5.5-2.5 en een bittere pil. De reis terug was donker, somber, nat en kil. We hebben betere tijden gekend. En toch.... er waren ook positieve punten: de toeschouwers, de vechtlust, de bereidheid van de invallers zo op het laatste moment.

Er is gelukkig nog geen man over boord voor wat betreft lijfsbehoud in de tweede klasse en alhoewel we nu naar de tweede helft van de ranglijst zakken, hebben we nog echt alles in eigen hand.

Volgende wedstrijd maar weer zo compleet mogelijk en revanche......