Dordrecht 4 startte vrijdagavond in Spijkenisse met een fijne voorsprong van 1,5 tegen 0,5 door een mooie winstpartij met zwart van Wouter de Bruin aan bord 2, en Gert Zwartjes met een witte remise aan bord 5. Beiden speelden afgelopen dinsdag al hun partij.

Wouter had wel steeds de betere stelling maar moest ernstig rekening houden met een lastige loper op h6, die sneed met behulp van de zware stukken behoorlijk in de koningsstelling. Nergens vergetend dat hij daar een lek had maakte Wouter het bekwaam af. Gert had op diezelfde avond een partij tegen ook een voorzittertype, Simon van de Beek, met wisselende kansen. Ergens onderweg stond Gert echt beter, later een beetje een enge vrije f-pion van de tegenstander, uiteindelijk vonden beiden remise de juiste uitslag.

Bij het binnenkomen op de wedstrijdavond waren de verwachtingen dan ook wel positief, wij hadden met ons zessen immers genoeg aan 3 punten om de winst binnen te halen. Aan bord 3 hielp ik echter het team snel uit die euforie. Nota bene met wit had ik een soort snelle zelfvernietigingsdrang, door totaal niet te letten op wat zwart nog kon doen na mijn eigen briljante zetvolgorde…. De twee opvolgende zwarte schaakjes met daarna de matzet op zet 15 laat ik echt nooit aan iemand zien, ik schaam mij diep.

Na dit egohervormend debacle op het derde bord was de stand weer gelijk, om 10 voor negen al. Vrij lang had uw verslaggever dus de tijd om de rest te observeren. Ton Hobe had aan bord 6 geen gemakkelijke avond maar verdedigde zich zo taai dat zijn tegenstander remise ook wel een goed idee vond, stand 2-2 dus. Ton kon in een optisch wat mindere stelling telkens met zijn toren de vijandelijke dame lastig vallen en daardoor kwam de remise niet in gevaar. De 2-3 achterstand werd vlak hierna een feit, Elroy Peters had als invaller aan bord 8 eerst een wat lelijke open h lijn, maar werd via de f lijn uiteindelijk opgerold. Een poosje later werd het zelfs 2-4. De heer van der Willigen aan bord 1 verloor ook. Ons boegbeeld aan bord 1 van het vierde is weer een jaar ouder, 95 inmiddels, vrijdagavond was dat helaas overduidelijk. Bij het binnenkomen was de aanwezige lift niet beschikbaar, of in elk geval niet door ons gevraagd, en de opgang via de trap was een hele onderneming  voor Adrie met de hulp van Arend. Ook op het bord ging het minder dan voorheen, niet eens zozeer qua schaakniveau van de zetten maar door andere zaken. Zo noteerde Adrie zeker niet alles, had wel erg in de klok, maar speelde terwijl de tegenstander even weg was pardoes 2 pionnen van het bord. De wedstrijdleider werd erbij geroepen door zijn verbaasde tegenstander, maar gelukkig had ik zo snel verloren dat ik wel had gezien wat er gezet was door de heer van der Willigen. De conclusie was dat Adrie eigenlijk gewoon doorgespeeld had, maar wel voor beide partijen. Hulde voor de tegenstander en de wedstrijdleider van Spijkenisse dat zij niet meteen de partij wilden claimen. Alhoewel de stelling nog wel remisekansen in zich had, stond de bord 1 speler van hen wel al beter en won de partij later alsnog. Tja, dat was wel de 2-4 en nog maar twee partijen aan de gang. Wim van Noort aan bord 7 had eigenlijk de hele avond wel de iets betere stelling en een pionnetje voor, al een hele poos. Eenvoudig was het echter niet tegen een oud-lid van Dordrecht, de sympathieke heer Herman van Os.  Sjoerd Kelder heeft de groeten van Herman. Met rustige versterkingen en het besef dat het remiseaanbod niet genoeg was voor het team, schoof Wim de tegenstander steeds verder in de problemen. Dat de partij abrupt eindigde met een ondekbaar mat was nou ook weer niet nodig, winst van Wim was echter onvermijdelijk geworden. 3-4 achter en alleen Arend aan bord 4 nog bezig met een lastige partij, maar die moest wel gewonnen worden. Misschien iets geholpen door de tijdnood van de tegenstander deed een vastbesloten Arend alleen maar erg goede en complicerende zetten en kwam dus steeds beter te staan. Niet alleen kostte dat de tegenstander telkens tijd, dat heeft immers niet alle invloed meer met telkens die 15 seconden erbij, maar Arend won met een vrij eenvoudige combinatie ook nog eens een stuk en de partij. 4-4 uiteindelijk nog gehaald, prima gedaan door Wim en Arend en dus de nuttige remise van Ton.Mij rest slechts bescheidenheid voor de rest van dit externe seizoen, ik heb mezelf de straf opgelegd u steeds met dit soort verslagen te bestoken. Nog maar 6 keer, en als we ze alle 6 winnen worden we nog steeds kampioen !!! verslag: Otto van Haren.