De tweede wedstrijd van de week was een brug te ver. Was het de vermoeidheid, de lange reis, de spanning van het moeten presteren in deze hele zware poule 2D of waren het de invallers? Ik weet het niet, misschien waren onze tegenstanders gewoon net een tikkie te sterk voor ons vandaag.

Na een heel wat rustiger autorit dan afgelopen donderdag kwamen we redelijk fris in het Gelderse (sorry, ik had geschreven Limburgse, maar Limburg is wel een paar honderd meter verderop over de rivier....) Vianen. Een aantal jaren geleden speelden wij hier ook. Sindsdien zijn ze een keer gepromoveerd naar de eerste klasse en daarna weer gedegradeerd. Daarnaast hebben ze een aantal sterke Duitse spelers en het vervelende is dat die niet in alle wedstrijden (kunnen) spelen. Daarom kan de sterkte van het team nogal verschillen. Dit keer troffen we een toch wel sterk team tegenover ons en wij moesten het stellen zonder Berend en Jacques. Invallers deze keer Piet, die daarmee op de rand staat van een definitieve plek en Adri die het voor het eerst in vele jaren weer eens ging proberen.

Aangezien ik zelf speelde, is het voor mij moeilijk om een overzicht te geven van hoe de wedstrijd zich ontvouwde. Aan het verloop van de scores leek het wel op een spannende wedstrijd waarin de kansen toch tot laat in de middag heen en weer slingerden. Lennard had een stelling op het bord die, snel langs het bord lopend, leek op de opzet van afgelopen donderdag. Deze keer had zijn tegenstander echter een stuk minder tijd nodig. Mark kwam in zijn voorbereiding terecht waarin hij een pion offert voor activiteit, Wijnand kwam bijzonder goed uit de opening, waarbij hij op een bepaald moment alle stukken had ontwikkeld en zijn tegenstander niet een. De stellingen van Rik,  Lukas en Piet leken mij zo gecompliceerd dat ik daar niet goed van kon inschatten wie er nu beter stond. In mijn eigen partij, die ik tegen een oud-collega van CapGemini speelde (Ornett Stork, 2085), kwam een bijzondere opening op het bord. Kent u de zetvolgorde 1. e4-Pc6 2. Pf3 - f5? Nou, ik ken het niet. Ik koos, geheel tegen mijn natuur in, een rustige opzet waarbij ik best wel veel tijd investeerde. Het betaalde uit, want ik kwam gelijk uit de opening. In het middenspel overzag ik een wending die het initiatief deed overgaan naar mijn tegenstander, maar met een paar listige zetjes kon ik de stelling in balans houden.

Piet kwam als eerste remise overeen op het 8e bord. Lennard had iets overzien en zijn tegenstander kwam als een stoomwals door het centrum naar binnen. Enkele zetten later moest Lennard opgeven. Mark had zijn geïnvesteerde pion met rente teruggewonnen en schoof gedecideerd een toren-pionneneindspel met een pion meer naar de volle winst (1.5-1.5). Rik kwam hierna remise overeen, in een stelling waarin hij nog wel minder stond, maar niet meer zoveel minder als eerder in de partij. Fritz of een neefje van hem gaf even voor de remise nog +4.5 voor de tegenstander aan (2-2). Hoe het kwam weet ik niet, maar bij Wijnand was er een ongeluk gebeurd. Dat moet wel, want opeens hoorde ik dat hij had verloren (3-2). Lukas trok hierna de stand weer gelijk (3-3). Na een goede partij was de tijdnood aangebroken voor Adri en in de KNSB betekent dit dat als de tijd bijna op is, je steeds 30 seconden per zet krijgt. Na een remise aanbod op de 30e zet moest Ornett van zijn teamleider nog doorspelen want de stand was nog niet duidelijk op de andere borden. Achteraf vertelde hij mij, dat hij er wel wat tegenop had gezien om door te spelen omdat zijn laatste optreden tegen Dordrecht ietwat teleurstellend was geweest. Dat was die memorabele wedstrijd waarbij hij Melvin redelijk had gekraakt, maar die speelde door en zette met grote materiaalachterstand Ornett pardoes mat! Dit keer hadden we dat geluk niet. Ornett speelde door en opende de f- en de h-lijn en toen ik Th8 op het bord zag komen meende ik opeens glad verloren te staan. Als ik iets meer tijd had gehad dan de 30 seconden, vermoed ik dat ik de oplossing nog wel wel had gevonden, maar zoals het ging dacht ik compleet verloren te staan. Ik offerde nog een stuk maar de partij was eigenlijk meteen uit (4-3). Inmiddels had Rene Krul een heel boeiende partij tegen de hoogste ratinghouder van Vianen achter de rug maar kon in een toreneindspel met een pion minder nooit meer dan remise halen. De wedstrijd was dan ook verloren. Uiteindelijk verloor ook Rene nog waarmee de eindstand 5-3 een feit was. Jammer, maar soms verlies je ook dit soort wedstrijden.

Ze waren te sterk... of kwam het misschien toch omdat de chauffeur van de supportersbus ziek was zodat we het zonder onze trouwe volgers moesten doen dit keer... Beterschap Ben. En we missen het echt als Ben, Anton, Victor en Henk er niet bij zijn.

De Detailuitslagen: