Dordrecht 3 pakt eerste puntje uit bij Hoekse Waard 1. 

Na 3 opeenvolgende nederlagen, heeft Dordrecht 3 eindelijk het eerste matchpunt binnen. U leest niet zo veel verslagen van ons team, dit omdat we te vaak verslagen worden denk ik…. 

In de, door de gebroeders Timmermans vooruit gespeelde partijen aan bord 3 en 4, was een 1,5-0,5 achterstand ontstaan waarmee de rest zou moeten dealen deze avond. 

Met  als invallers Arend van Grootheest en Wim van Noort,  voor de aan zijn hand geopereerde Ton Hobe en de grieperige teamcaptain Arie van Heeren, startten wij met volle moed, vertrouwen en vastberadenheid aan deze klus in de lawaaierige sporthal Cromstrijen. (volleybeukers en vechtsporten) 

Arie had mij gevraagd als plaatsvervangend teamcaptain te acteren. Ik ben dan ook veelvuldig langs de andere borden gelopen om te bezien hoe of waar de stategische besluiten te moeten nemen. Dat niemand zich daaraan ook maar iets gelegen laat liggen werd later duidelijk. 

Heel verassende en fijne bijkomstigheid was de support van Hans en Lennart den Boer, hulde daarvoor, het helpt echt !!! 

Afijn, de borden: Victor aan bord 2 zette het bord natuurlijk weer in vuur en vlam met een stuk minder voor 2 pionnen en een gevaarlijke aanval voor hem. Arend aan bord 7 had een veelbelovende aanvalskans over de koningsvleugel, Wim aan bord 6 stond steeds iets beter dan zijn tegenstander, bord 1 met John vd Laar als gelijkwaardig te beschouwen en aan bord 5 had Theo Jiskoot met wit een droomstelling bereikt met een bezetting van het centrum door de witte pionnen en zware stukken, goed opgestelde lopers en diverse doorschuifmogelijkheden met die centrumpionnen. 

Ik had zelf aan bord 8 een beetje te passief geopend, en had daarna, door het onderschatten van een tussenzetje, een stuk voor slechts 1 pion gegeven….brrr. 

Wim van Noort was om 22 uur als eerste klaar met de volle winst, na afruilen bleek zijn extra pion niet af te stoppen zonder dat de andere vleugel werd opgerold: 1,5-1,5 dus. Vlak daarna werden de vele dreigingen de tegenstander van Theo teveel, prima gespeeld door Theo en 2,5-1,5. Omdat het bij Victor en Arend mis leek te gaan, en er voor John waarschijnlijk niet meer in zou zitten dan een remise, besloot ik om er nog eens extra voor te gaan in de steeds krapper wordende tijd van mijn tegenstander. Victor verloor inderdaad na een wel heel spannende partij, waarbij zijn tegenstander weigerde netjes mat te gaan, en in plaats daarvan maar won met zijn stuk meer. Arend verloor ook, in het door hem nog goed bereikte eindspel werd de extra pion van zijn opponent beslissend. Vrij vlot hierna won ik aan bord 8 toch nog de partij, inmiddels behoorlijk geholpen door de tijdnood van mijn sympathieke tegenstrever. In de eindstand stond ik gewonnen na enkele ingewikkelde zetten die in tijdnood te gecompliceerd waren om goed door te rekenen, vlag en 3,5-3,5. 

Noblesse oblige, dus bord 1 was hierna beslissend voor de uitkomst. Met voor John nog ongeveer drie en een halve minuut en voor zijn tegenspeler nog 4 en een beetje, gaf Arend aan dat remise een prima resultaat was, hetgeen door John werd aangenomen. 

Kijk, zo winnen we dus nooit heren. Respect, voor zelfs een interimcaptain, zou hier op zijn plaats zijn geweest. Ik had dinsdag nog van John verloren met snelschaken, van mij had hij door moeten gaan, hoewel dat ook verlies had kunnen beteken. Analyse achteraf gaf ook niet een duidelijke winnaar aan. 

Afijn, al met al wel een terechte uitslag tegen dit Hoekse Waard 1, de resterende ronden moet er wel gewonnen worden om onze veel te lage positie op de ranglijst te verlaten. 

We barsten van het talent, jeugdige onbevangenheid en ambitie, nu nog even meer overleg en wat creatievere opstelling wellicht ? 

Ik laat het graag weer aan Arie over volgende keer. 

Otto van Haren.