In de derde ronde van de KNSB competitie speelde ons eerste team tegen het Nijmeegse UVS. Voor de tweede keer in anderhalf jaar tijd waren de Nijmegenaren bij ons op bezoek. De eerste keer was het een wedstrijd waarin wij de koppositie weer konden terugpakken na een lange achtervolging. Het lukte toen niet en na een doldwaze wedstrijd werd het 4-4. In de laatste wedstrijd van dat jaar veroverde UVS het kampioenschap en promoveerde. En gisteren stond dan ook dezelfde wedstrijd maar nu een klasse hoger op het programma. Wijzer geworden van de vorige ontmoeting, kozen we daarom dit keer voor een wat aangepaste opstelling.

Om 13:00 uur traden respectivelijk Rene, Berend, Mark, Lucas, Piet die de verhinderde Dirk verving, Melvin, Lennard en Wijnand aan. De speelzaal was nog niet helemaal in gereedheid want om 12:30 uur waren er nog een vijftal bouwvakkers in ketelpakken met boren, zagen en ladders in de weer. Daar was na de start van de wedstrijd weinig meer van te merken. Alleen in de hoek van de zaal hing nog lang een paar benen uit het plafond van iemand die heel stilletjes de laatste hand aan de reparaties legde.

Dan de wedstrijd. Het duurde niet lang of er begon wat tekening in het strijdverloop te komen. Het was niet bepaald een tekening waar wij op zaten te wachten want op veel borden was een licht overwicht van UVS te ontwaren. Rene had op een gegeven moment 9 stukken staan op de rechthoek d7-h8 . Berend stond een pion achter, bij Mark was de brandweer nodig want het bord stond in brand, Lennard stond minder en ook Wijnand had een moeilijke stelling. Alleen Lukas stond echt lekker. De rest stond min of meer gelijk, maar wel in gecompliceerde stellingen waarin alles mogelijk was.

De eerste met een resultaat was Mark. Zijn tegenstander miste een wending en stond pardoes verloren. Hij deed er ook niet lang over om dat toe te geven (1-0). Even later hadden we een duidelijke meevaller: Lennard scoorde het tweede punt nadat ook zijn tegenstander in een betere stelling een flinke bok schoot (2-0). Maar ondanks deze comfortabele voorspong werd de prognose minder. Piet kwam steeds meer onder druk te staan, Berend, Rene en Melvin stonden inmiddels een gezonde pion achter en ook Wijnand stond niet best en verloor een paar zetten later (2-1). Lukas bouwde zijn stelling steeds verder uit, nu met een kwaliteit voor en een vrijpion op d6. Plotseling sloeg het noodlot toe. Piet overkwam een zeldzame verstoring van zijn concentratie. Met een plotselinge remise-variant voor het grijpen dacht hij met een matvalletje een extra dreiging te hebben. Dat bleek een geval van schaakblindheid te zijn. De kansen op remise waren meteen verkeken en enkele zetten later gaf hij op (2-2). Berend wikkelde heel bekwaam af naar een remise stand met een pion minder (2.5-2.5). Knap was ook hoe Rene koelbloedig bleef en remise hield met een pion minder in een paard tegen loper eindspel (3-3). Hiermee leek het matchpunt te zijn veiliggesteld want Lukas hoefde het alleen nog maar binnen te hengelen. En dat deed hij dan ook onder grote belangstelling. Nu was het alleen Melvin nog die, tegen beter weten in, nog probeerde om met een remise de volle winst in Dordrecht te houden. Het was bewonderenswaardig, maar ook een hopeloze missie. Om 18:15 uur gaf hij op en was de eindstand van 4-4 bereikt.

Wederom een gelijkspel teven UVS. Dit keer mogen we blij zijn met dit resultaat tegen een goede tegenstander.