Maandagavond moest een viertal spelers zich melden in Krimpen ad IJssel om het bekerduel tegen Krimpen te spelen. Dit team had in de vorige ronde voor een daverende verrassing gezorgd door het sterke Spijkenisse uit het toernooi te wippen. Na diepgaande overpijnzingen, waarbij de wil om te winnen vocht met het gevoel van wat je toch hoort te doen, was besloten om toch voor de optimalisatie van de overlevingskansen te gaan. Kortom...een tactische opstelling met Melvin op bord 1 tegen Harold van Dijk, die met een rating van ongeveer 2320 wel heel dicht tegen Mark aan zat. Mark op 2 tegen P. Sturm, Berend op 3 tegen oud clublid Gosse Romkes en Lennard op 4 tegen R. Verhoog.

Het heeft wel even geduurd, maar het betaalde wel uit. Na een overweldigende start van Harold leek het al snel moeilijk te worden voor Melvin, maar hij vond steeds een weg om het gevecht gaande te houden. Mark drukte zijn tegenstander heel langzaam plat en ondanks alle ruilp[ogingen ten spijt, Mark bleef druk houden. Berend had een echte "Berend stelling". Weinig mensen begrepen er iets van en gelukkig was dat ook het geval met Gosse. Berend had een pion gewonnen. Dat was niet helemaal gratis, want Gosse had er flink wat compensatie voor. Maar Berend bleef nauwkeurig spelen en ondertussen zijn pionnetje keurig vasthouden. Hij worstelde zich steeds verder onder de druk uit. Lennard had een heel moeilijke partij. Toen alle spelers al met flink uitgedunde troepenmachten speelden stond bij hem bijna alles nog op het bord. Misschien ook al omdat er nog maar een klein aantal zetten was gespeeld. In uren gemeten bleef die spanning heel erg lang op het bord. Het eerste punt was voor Berend, die de aanval overnam en binnen de kortste keren een onstuitbare mataanval produceerde. Het tweede punt was voor Mark, die met twee vrijpionnen naar de overkant stormde. Heel even was er nog wat ongerustheid bij de omstanders, had zijn tegenstander nu opeens toch een tegenkans gegrepen? Maar neehoor, een promotie en een paar schaakjes waren voldoende voor de 2-0. Melvin speelde nog, Harald had zijn voordeel dan misschien niet snel te gelde gemaakt, maar de voorsprong van twee pionnen was er nog steeds. Melvin bleek kansloos in een eindspel van K+D+3p tegen K+D+5p: 2-1. De laatste partij was nu wel in een fase terecht gekomen waarin beide spelers toch echt zetten moesten produceren. Het was een koningsaanval tegen een koningsaanval waarin kansen voor beide spelers leken te zijn. De krimpenaar kon op een gegeven moment eeuwig schaak forceren met een dame-offer, maar dat was, gezien de stand natuurlijk niet voldoende. Hij speelde dus door en moest, ini een razend ingewikkelde stelling toch het punt aan Lennard laten.
Het was een prachtige schaakavond, bij een gezellige en grote vereniging. Veelspelers van Dordrecht en Krimpen kennen elkaar en het was dus een ambiance een schaakavond meer dan waardig. Wat het natuurlijk helemaal leuk maakte was het feit dat de harde kern van Schaakclub Dordrecht Houligans (Ben Sitton, Victor van Blommestijn en Henk Timmermans) op maandagavond weer de reis Krimpen hadden gemaakt om het team te komen ondersteunen. Iets dat de leden van Krimpen ook niet is ontgaan. Zoals een van de clubleden het na afloop tegen mij zei: "Ik baal ervan dat we hebben verloren, maar ik gun het jullie wel"