De derde wedstrijd moesten we op de vrijdagavond tegen het derde team van Spijkenisse aantreden met een totaal leeftijd verschil achter de borden van naar schatting zo'n 300 jaar.

Coach Ton gaf als eerste het slechte voorbeeld door op de negende zet een nieuwtje in de Zaandamse variant van de Leeuw te brengen, die zo succesvol was voor zijn tegenstander dat die al 9 (!) zetten later mat kon zetten. Ton had zo beter bij zijn kleinkinderen kunnen blijven....

Daar Victor van Blommesteijn in een keurig gespeelde positionele pot won van een meisje met de mooie naam Villa gaf dat de burger moed, want het tweede komt wel meer langzaam op gang naarmate de avond vordert. Met winst van topscorer Johan, verlies van Adri en remise van Henk bleef het ogenschijnlijk gelijk op gaan. Echter, aan de top ging het gruwelijk mis toen Victor Koppelaar na een blunder direct kon opgeven. Kopman Piet hield alles keurig binnen de remise grenzen, zodat Ben het als laatste wel weer de kastanjes uit het vuur zo halen. Tegen het broertje van clubgenoot Rik de Wilde, Steven lukte dat nu eens niet en was de 3-5 een feit.

De volgende ronde thuis tegen koploper Sliedrecht 2 zijn we de underdog en dan moeten we toch laten zien dat we niet helemaal voor spek en bonen meedoen in de eerste klas.

Persoonlijk naschrift: Hoewel absoluut geen excuus en hulde voor de zegevierende aanvallende jeugd, waren de zalen van s.c. Spijkenisse voor mij een sfeerloze aangelegenheid. Uiteraard gaat het in bondswedstrijden om de puntjes, maar we blijven toch een stel amateurs die de thuishaven vrijdagavond vrijwillig verlaten om elders hun hobby uit te oefenen. Dat er na de wedstrijd nog een goed biertje en prima nootjes aan de bar verkrijgbaar waren, is slechts een schrale troost.

Een bord met de spelersnamen & uitslagen is toch wel het minimale wat je mag verwachten....

Ton Slagboom, een oude Dordtse zeurpiet.