Het viertal van D2 begon ietwat verlaat onder leiding van nieuwbakken wedstrijdleider Arend aan de op papier gelijkwaardige strijd tegen het in de Promotieklasse uitkomende RSR Ivoren Toren.

Het was dan ook geen verrassing dat de reguliere wedstrijd in 2-2 eindigde. 

Na loting bleken onze even borden wit te hebben en die eindigden beide in remise.

Aan bord 2 was dat blijkbaar geen verrassing: Ton Slagboom tegen zijn Rotterdamse evenknie Michael Fung. Na wat slippertjes van beide kanten met nog enkele minuten op de klok werd dit vanwege een geïsoleerd c-pionnetje het hoogst haalbare voor onze remiseschuiver.  

Op bord 4 kwam Victor Koppelaar een eind tegen Arend Bongers, maar net niet genoeg.

Enigszins verrassend was toch wel het verlies van kopman Piet Pluymert, binnen 3 dagen wederom met de Leeuw, tegen de sterk spelende Herman Keetbaas. Met deze 1-2 achterstand kwam de druk geheel op de schouders van Ben Sitton te liggen. De kenners binnen onze club weten hoe koel hij daarmee omgaat en inderdaad werd Bob Hoos daarvan het slachtoffer.

Snelschaken dus en tegen een uur of 12 onder toeziend oog van de rest van de club kwamen we nu met 2-1 voor, wederom door remises van Victor en Ton en een gedecideerde winst van Piet. En weer dus Ben als laatste bezig: in een hopeloos verloren stand hield hij net een seconde meer tijd over tot frustratie van tegenstander Bob. It's all in the game, zeggen de Britten dan.... 

Dankzij barman Wim konden we nog van een afzakkertje genieten, waarna we keurig om half 1 de zaal mooi op tijd en voldaan verlieten. 

Bekercaptain Ton