Het is gelukt !!! Het tweede won in een zenuwslopend duel van concurrent Kasteel Lekstroom 1 in IJsselstein met 4,5-3,5 en is met een 100% score van 12 uit 6 begin Maart al Kampioen van klasse 6K.

Zaterdag 8 Maart 2025 was een stralende zonnige dag. Met 3 auto’s verliep de reis voorspoedig tot dat we bij de parkeerplaats van de speellocatie en huis van de postduivenclub de ‘Groene Olijftak' aankwamen. Deze bleek bij de voetbalvelden te liggen en stampvol. Na diverse rondjes gereden te hebben lukte het toch en begonnen we mooi op tijd even na 13 uur. Inmiddels had waarnemend TC Ton (Edward was niet fit) de opstelling gezien en ‘waargenomen’ dat de tegenstander hun sterspeler Jop Delemarre (ELO 2391) miste vanwege ziekte. Voor hun pech uiteraard, voor ons mazzel.

Na een half uurtje stonden we eigenlijk al 0-1 achter en het zal niemand verbazen dat het op bord 4 was bij Victor van Blommestein. De sympathieke teamcaptain van Lekstroom had zijn huiswerk goed gedaan en bedacht om tegen de razendsnelle Victor een 1900+ speler op te stellen. Die kraakte het Koningsindisch van Victor in record tempo via een koningsvleugel aanval met g4, h4 en Lg5(!). Daar bleef het niet bij want enkele zetten later werd zelfs de zwarte dame opgesloten op b7. Over en uit zou je zeggen, maar niet bij Victor. Die speelde stoïcijns door met een paardenpaar tegen de witte koning en rekte de partij zo nog dik een uur, uiteraard voor het team zou hij zeggen…

Na ca. 2,5 spelen trokken we de stand recht: 1-1 dankzij een uitstekend spelende Conchita. Die had er duidelijk zin op de Internationale vrouwendag al leek de opening met een wit paard op a1 (?!) niet zo goed uit te pakken. Nadat alle zware stukken geruild waren bleek Conchita het uitstekend gezien te hebben. Het paard werd matchwinnaar tegen een kreupele zwarte loper en snoepte 1,2,3 en zelfs 4 pionnen van het bord. Zwart bleef nog even spartelen ‘a la Victor’ maar gaf het toen toch maar op.

Vlak daarna komen we voor dankzij kopman Joop. Kasteel Lekstroom had na daar hun remisespeler Jansen (hoe Hollands volgens Joop) geposteerd, die een soort 3-rijen egelsysteem op het bord bracht. Engelengeduld is echter 1 van de vele kwaliteiten van Joop: na een mooie positionele voorbereiding was Pxg6 met een dubbele matdreiging op h7 de mooie winnende mokerslag. We staan 2-1 voor.

Vervolgens wordt het rekenen, inschatten en vooral veel teamoverleg. Jacques staat optisch iets beter, maar hoe nu verder? Na enkele zetherhalingen en toch net geen ‘3 maal dezelfde stelling’ besloten we toch voor de remise te gaan: 2,5-1,5

Om ca.half 5 komen we 3,5-1,5 voor dankzij een voortreffelijke partij van Xander. Die bouwt zijn strategische partij met zetten als e4-e3 en Pf6-g4(!) uit tot winst van een kwaliteit en zelfs een stuk. 

Toch hangt er een 4-4 in de lucht. Matthijs lijkt nog wel remise te kunnen halen, maar Marcel en Martijn staan bedenkelijk en vooral Marcel kijkt ook zo. Het blijkt heel anders te gaan lopen..

De eerste meevaller komt bij Marcel. Die krijgt de sterkste tegenstander voor zijn kiezen en besluit in het middensspel, enigszins noodgedwongen, tot een stukoffer tegen 2 pionnen. Het aanvalsspel lijkt te lonen, want de witspeler ziet niet anders dan zijn paard terug te geven voor een aanval. Met een fraai torenoffer op g3 forceert Marcel echter keurig eeuwig schaak. We staan op matchpunt met 4-2.

Prompt krijgen we een tegenvaller. Matthijs leek een gelijk eindspel in te gaan met beide toren + loper, maar zijn tegenstander en teamcaptain vond een prachtige vrije pion doorbraak b4. Matthijs moest zijn loper opofferen en hield het met prima vechtlust nog verrassend lang vol. Toch stand 4-3.

Blijft Martijn dus over en dat is niet voor het eerst. Wat volgt is zenuwen slopen, nagels bijten, bijna hart stilstand en wat meer niet goed is voor de gezondheid. Het lijkt Martijn allemaal niet te deren. Het middenspel staat slecht, zo niet verloren volgens menige omstander. Martijn blijkt echter diepere krachten te bezitten en met enkele schitterende verdedigingszetten worden de bordjes verhangen. Met de dames van het bord wordt er zelfs een pion gesnoept en volgt er een geweldig spannende  eindfase. Alle credit gaan daarbij uit naar de geweldig vechtende tegenstander, die met zijn paard steeds voor dreigingen blijft zorgen. Uiteindelijk blijft er zo weinig over op het bord (toren + paard tegen toren, loper en vrije h-pion), dat er berust wordt in remise met de ‘handshake’. WE ZIJN KAMPIOEN!

Uiteraard sluiten we af aan de prachtige bar met bijna vooroorlogse prijzen en de classic teamfoto. Ondertussen komt een royale schaal met warme hapjes rond ter verhoging van onze feestvreugde. Het formulier wordt ondertekend door Ton, die de TC van Kasteel Lekstroom en passant complimenteert met hun geweldige entourage, bar, ontvangst etc. Chapeau, zo kan het dus ook in 'Schakend Nederland'.  

Nadat we vorig seizoen de insteek hadden om vooral ons kwartet jeugdigen ervaring te laten opdoen, kwamen we gaande weg dit (korte) seizoen in de ‘winning mood’. Het winnen van 3 wedstrijden met 4,5-3,5 bleek zoals zo vaak de sleutel tot succes. Teamgeest was wat mij betreft de beslissende met de gehele selectie van uiteindelijk 13 spelers. Dank dus ook aan Harrie van de Velde, Edward de Vries, Daan de Winter, Lennart Poort en Ton Hobe. Zij leverden met 7 uit 13 samen een grote bijdrage…

De zenuwslopende eindfase met een ogenschijnlijk super coole Martijn die het weer flikt.